Katalog tytułowy

Elizabeth Gould podejmuje w swojej powieści literacką próbę zrekonstruowania biografii dziewiętnastowiecznej angielskiej ilustratorki Elizabeth Gould. Kobieta w wieku 24 lat wyszła za mąż za Johna Goulda, uznanego londyńskiego preparatora ptaków. Dość wcześnie odkryła swój nieprzeciętny talent malarski i zmysł obserwacyjny, które wykorzystywała podczas wykonywania bardzo szczegółowych ilustracji ptaków. Jej prace ukazały się w licznych publikacjach naukowych, m.in. autorstwa Charlesa Darwina. Największym sukcesem Elisabeth była wydana w siedmiu tomach, których większość ukazała się po jej śmierci, książka pt. Ptaki Australii. Napisana przez jej męża publikacja była pierwszym tego rodzaju kompendium wiedzy o ptakach Australii, opisano w niej 681 gatunków, z czego 328 po raz pierwszy. (źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Birds_of_Australia_(Gould)) W 1838 r. Elizabeth jako jedna z pierwszych kobiet-podróżniczek-badaczek wyruszyła ze swoim mężem do Australii. Para spędziła t

Ta niewielkich rozmiarów książka nie pozwala się zaklasyfikować do żadnego ze znanych gatunków literackich. Na pierwszy rzut oka jest to zbeletryzowana biografia niezwykłej fotografki-amatorki i opiekunki do dzieci, Vivian Maier. Jednak niespotykana forma, jaką dla swojego tekstu wybrała Christina Hesselholdt, może czytelnika oczarować, albo postawić go przed sporym wyzwaniem. Warto jednak to wyzwane podjąć i zagłębić się w historię ekscentrycznej, samotnej kobiety, która obsesyjnie fotografowała otaczającą ją rzeczywistość. W ciągu całego swojego życia zrobiła ok. 150 000 zdjęć, a jej motywami były głównie sceny rodzajowe rozgrywające się na ulicach Chicago, Nowego Jorku i Los Angeles. Za życia Maier jej prace pozostały nieznane. Zamknięte w skrzyniach i kufrach, trafiły do szerszej publiczności dopiero w 2007 r., dwa lata przed śmiercią autorki. Christina Hesselholdt miała do wykonania niezwykle trudne zadanie, gdyż na temat życia Vivian niewiele wiadomo. Ze strzępków informac

Powieść W czasach, gdy ubywało światła , którą Eugen Ruge zadebiutował jako autor, została w 2011 r. nagrodzona niemiecką nagrodą literacką Deutscher Buchpreis i przez wiele tygodni utrzymywała się na listach bestsellerów, m.in. tygodnika Spiegel . Ta zawierająca wiele elementów autobiograficznych saga wschodnioniemieckiej rodziny Umnizerów była w Niemczech sporym sukcesem, a w Polsce przeszła bez echa. Szkoda. Ruge kreśli w swojej powieści losy trzech pokoleń rodziny, której protoplastami są zagorzali komuniści Charlotta i Wilhelm. W 1952 r. wrócili z uchodźstwa w Meksyku do nowopowstałej NRD, by włożyć swój aktywny wkład w budowanie socjalizmu. Książka opisuje także losy ich syna Kurta i wnuka Alexandra oraz ich najbliższych na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Całość podzielona została na rozdziały, z których każdy rozgrywa się w innym czasie i opisuje rzeczywistość z perspektywy innego członka rodziny. Ta rezygnacja z chronologii może wywoływać u czytelników uczucie chaosu i

Na początku stycznia 2017, ułożyłam listę STU książek, które bardzo chcę przeczytać. Ma mi ona służyć jako kierunkowskaz i przypominać o tytułach, na których lekturze szczególnie mi zależy i po której wiele sobie obiecuję. Kolejność czytania ustalam przez losowanie. Niestety przez ostatnie dwanaście miesięcy czytanie książek z listy szło mi dość opornie. I było tak mimo, iż tytuły, które przeczytałam, oceniałam bardzo wysoko. W 2019 r. zdecydowanie chciałabym przeczytać więcej tytułów z listy. W 2018 przeczytałam jedynie 5 książek: Reportaże, biografie, wspomnienia Moraliści, Katarzyna Tubylewicz, ocena: 6 Literatura piękna światowa Silva rerum, Kristina Sabaliauskaitė, ocena: 5+ Umiłowana, Toni Morrison, ocena: 5  Literatura piękna polska Inna dusza, Łukasz Orbitowski, ocena: 5+  Tylko Lola, Jarosław Kamiński, ocena: 5+    Na ich miejsce wskoczyły nowe: Reportaże, biografie, wspomnienia Wojna kobiet, Sally Armstrong Literatura piękna światowa Patrioci, Sana