Katalog tytułowy

Księga szeptów to bez wątpienia bardzo ważna książka, książka pomnik napisana ku pamięci ofiar ludobójstwa Ormian popełnionego przez Turków w 1915 r. Chociażby z tego względu warto po ten tytuł sięgnąć. Przywraca on bowiem pamięć o zapomnianych i szczegółowo, krok po kroku, opisuje okrucieństwo i bezsensowność mordu popełnionego na bezbronnych cywilach. Książka Vosganiana składa się z dwóch części: pierwsza przypomina nieco opowieść z 1001 nocy. Są to strzępki wspomnień zasłyszanych historii i rodzinnych opowieści snutych wieczorem przy filiżance herbaty. Wyłania się z nich obraz świata Ormian, ich tradycji, kultury, obrzędów i jedzenia. Świat, który bezpowrotnie zniknął, a ci, którzy go tworzyli albo zostali zamordowani, albo zmuszeni do ucieczki i życia na obczyźnie, bez prawa do pamiętania, bez grobów do odwiedzania, bez historii, bez ojczyzny... Dodać należy, że jest to obraz świata mężczyzn, opisywanego z męskiej perspektywy. Kobiety są na kartach Księgi szptów niemalże całk...

Mamy rok 2019, a na ul. Wiejskiej i w mediach na serio toczy się dyskusja, czy kobieta zasiadająca w sejmie może nazywać się posłanką, czy jednak nie powinna się wygłupiać i pozostać posłem... Każdemu, kto choć przez moment wątpił w znaczenie i poprawność tak fundamentalnego faktu, jak nazywanie kobiet posłankami, dyrektorkami, profesorkami czy prezeskami bez wahania wręczyłabym książkę Olgi Wiechnik. Powinna być to także lektura obowiązkowa dla wszystkich polskich posłanek i posłów. Olga Wiechnik dokonała swoją książką rzeczy niezwykle ważnej, którą należało uczynić już lata temu: przywróciła polskiej historii osiem wyjątkowych kobiet i udowodniła, że choć w szkole uczono nas inaczej, to kobiety nie tylko miały ogromne zasługi w walce o niepodległość, ale i w odrodzonej Polsce wspólnie walczyły o swoje prawa, edukację oraz wiele kwestii społecznych. To dzięki ich tytanicznej pracy zmieniała się polityka społeczna, a w sejmie dyskutowano na tematy sytuacji rodzin, sierot, prostytu...

Debiutancka powieść Ayọ̀bámi Adébáyọ̀ zabiera nas do egzotycznego, z polskiego punktu widzenia, miejsca akcji, jakim jest Nigeria lat osiemdziesiątych. Młode małżeństwo, Yejide i Akin, bezskutecznie stara się o dziecko. I choć para ma nowoczesne poglądy, to nacisk krewnych i presja społeczna sprawiają, że walka o potomstwo staje się najważniejsza i dominuje całą ich codzienność. Zwłaszcza dla Yejide, która zamyka się w sobie i powoli popada w szaleństwo, czego objawem jest ciąża urojona. Choć młodzi coraz bardziej oddalają się od siebie, to nadal próbują zostać rodzicami i uciekają się przy tym do bardzo niekonwencjonalnych metod. Zostań ze mną to dobrze napisana powieść, przez którą płynęłam szybko i bezboleśnie. Trochę za szybko i za łatwo, biorąc pod uwagę tematy, jakie podejmuje. Z jednej strony bardzo podobało mi się zanurzenie powieści w nigeryjskiej kulturze i tradycji, gdzie nadal dominuje patriarchat i mężczyzna tak po prostu może sobie "wziąć" kolejną żonę, ...

W grudniu 1968 r. Maciej Zaremba Bielawski usłyszał od matki: „Wyjeżdżamy. Jestem Żydówką”. Miał wtedy siedemnaście lat, a cały znany mu dotąd świat legł w gruzach. Razem z matką i dwoma młodszymi braćmi wyjechał do Szwecji, gdzie od nowa starał się ułożyć sobie życie. W autobiograficznej książce Dom z dwiema wieżami autor opisuje skomplikowane losy swojej polsko-żydowskiej rodziny, snując przy tym rozważania na temat polskiego nacjonalizmu i antysemityzmu przed, w czasie, jak i po wojnie. Jego ojciec był znanym i cenionym psychiatrą, a czasy wojny spędził w niemieckim oflagu. Matka Macieja, sporo młodsza od męża, również była lekarką i pochodziła z zasymilowanej żydowskiej rodziny. Autor opowieść swoją snuje dwutorowo, naprzemiennie kreśląc wojenne losy ojca w oflagu i matki nieustannie walczącej o życie. Podobny sposób narracji wybrała dla swojej historii Monika Sznajdermann w Fałszerzach pieprzu. Książka Bielawskiego jest zdecydowanie warta przeczytania. To doskonale napisa...