Katalog tytułowy

W 2018 przeczytałam w sumie 44 książki , czyli o cztery mniej niż rok temu. Nie udało mi się zrealizować zeszłorocznego postanowienia i osiągnąć magicznej liczby 52 tytułów. Jest to mój cel na 2019 - bardzo się postaram czytać średnio 1 książkę w tygodniu. Tylko 15 przeczytanych książek zostało napisanych przez polskie autorki i autorów, a 29 przez zagranicznych. Wśród moich lektur były 32 powieści oraz 12 książek z gatunku non fiction. Aż 8 książek oceniłam na szóstkę, a 23 na piątkę. 9 tytułów było ok i dostało czwórkę, a 4 trójkę. Jednej książki nie udało mi się skończyć. Podsumowując: 2018 obfitował w dobre i bardzo książki, dlatego po raz pierwszy wybrałam najlepszą 13, a nie 10 :) Mimo intensywnego czytania, pozycji na regale nie ubyło. Liczne nowości na rynku, rabaty w księgarniach internetowych oraz odwiedziny w księgarniach stacjonarnych zaowocowały nowymi książkami. Wg. wirtualnej biblioteczki na lubimyczytac.pl mam na regałach ok. 934 książki, czyli dokładnie 15

Księgobójca Mai Wolny jest ostatnią książką, jaką skończyłam czytać w 2018 r. Autorka zabrała mnie do Amsterdamu, gdzie w środowisku podstarzałych hippisów popełnione zostało morderstwo. Głównym bohaterem powieści jest Wiktor, emigrant z Polski i właściciel zakurzonego antykwariatu mieszczącego się w piwnicy starej kamienicy. To miejsce jest jego świątynią, a sam antykwariusz kocha tysiące swoich książek i nie lubi oddawać ich w obce ręce. Wiktor zakochany jest także w jednej ze swoich stałych klientek, Mariannie. Pewnego dnia kobieta, wraz z kilkorgiem przyjaciół, wprowadza się do domu położonego naprzeciwko antykwariatu. Od tego momentu Wiktor może śledzić niemalże każdy jej krok, co powoli staje się jego obsesją. W kolejnych rozdziałach poznajemy historię życia Marianny, która w 1968 razem z rodzicami przyjechała do Holandii z Polski. Jednocześnie śledzimy postępy policjantki Evy Paelinck w prowadzonym przez nią dochodzeniu, zaglądamy w zakurzone kąty antykwariatu i delektuje

„Ale mężczyźni, ze swymi wielkimi retrospektywami, wielkimi książkami, w których pragną zawrzeć wszystko, wielkimi garniturami i wielkimi glosami, są zawsze hojniej wynagradzani. To oni są ważni. A wiesz dlaczego? [...] Bo sami tak twierdzą!” (str. 59) - recenzja zawiera spoiler - Joan Castleman jest kobietą po sześćdziesiątce, żoną znanego i nagradzanego pisarza, matką trójki dzieci. Podczas lotu z USA do Finlandii, gdzie jej mąż ma odebrać Helsińską Nagrodę Literacką, podejmuje decyzje o rozwodzie. Tak rozpoczyna się powieść Meg Wolitzer, która stanowi gorzką spowiedź doświadczonej mężatki. Joan otwarcie i bez skrępowania opowiada o swoim małżeństwie i szczegółowo portretuje mężczyznę, z którym spędziła ponad czterdzieści lat. Z jej wspomnień wyłania się bardziej karykatura, niż wartościowy, piękny obraz: Joe Castelman ma trudny charakter, cechują go niezwykle silna miłość własna i egocentryczne podejście do życia. Mimo tego żona trwa przy nim latami, wspiera go w pracy, a n

27 mil morskich, czyli ok. 43 kilometry, dzieli, według Wikipedii, archipelag Wysp Farallońskich od mostu Golden Gate w San Francisco. Te położone u wybrzeży Kalifornii skaliste i nieprzyjazne wysepki na Pacyfiku są miejscem akcji powieści Abby Geni pt. Strażnicy światła . Główna bohaterka, ok. trzydziestoletnia Miranda, z zawodu jest fotografką. Przybywa na wyspę, by fotografować dziką naturę. Kobieta w dzieciństwie straciła matkę, która zginęła w wypadku samochodowym. Ta tragedia wywarła na nią ogromny wpływ: Miranda nie ma stałego miejsca zamieszkania, od lat jeździ po całym świecie, utrzymując się ze swoich zdjęć. Nigdzie nie zapuściła korzeni, z nikim nie nawiązała bliższych relacji, a przyjazd na wyspy oznacza dla niej zerwanie wszelkich kontaktów ze światem zewnętrznym. Jedyną bliską jej osobą jest ojciec, z którym utrzymuje dość luźne kontakty. Swoje myśli i uczucia przelewa na papier i wysyła w formie listów do zmarłej matki... Po przybyciu na wyspy Miranda szybko dostr

American dream w jego najbardziej spektakularnym wydaniu. Nowy Jork, miasto marzeń dla tysięcy ludzi na całym świecie, jest miejscem akcji powieści My, marzyciele . Imbolo Mbue kreśli w niej losy młodego małżeństwa, które przyjechało do Stanów z Kamerunu i każdego dnia walczy o możliwość zalegalizowania swojego pobytu w USA. Powieść młodej kameruńskiej pisarki tematycznie Ameryki nie odkrywa. To, co w niej szczególne, to perspektywa, z jakiej poznajemy całą historię oraz wnikliwość, z jaką Mbue opisała złożoną kwestię migracji. Najpierw do Stanów wyruszył Jende. Latami odkładał ciężko zarobione pieniądze, aż w końcu, dzięki pomocy kuzyna Winstona, uzyskał wizę, kupił bilet na samolot i wylądował w Nowym Jorku. Znalazł niewielkie mieszkanie w Harlemie i podjął pracę najpierw jako pomywacz, a potem jako kierowca taksówki. Po dwóch latach jego żona Neni otrzymała wizę studencką i przyleciała do Stanów z ich sześcioletnim synem. Powieść rozpoczyna się w momencie, gdy Jende otrzymu

Ałbena Grabowska jest znaną autorką powieści historyczno-obyczajowych, m.in. trylogii Stulecie winnych , czy najnowszej Kości proroka (żadnej z nich nie czytałam). Tam, gdzie urodził się Orfeusz jest jej literackim debiutem wydanym po raz pierwszy w 2011 r. W tej książce autorka, której mama jest Bułgarką, a ojciec Polakiem, zabiera czytelnika w podróż do Bułgarii, a konkretnie w góry Rodopy, do miejscowości Czepełare, skąd pochodzi jej rodzina. To tam od dzieciństwa spędzała każde wakacje, poznając kulturę, tradycję, kuchnię i historię swojej rodziny oraz całego regionu. Jako dorosła kobieta jeździ w Rodopy ze swoim mężem i dziećmi. Wspólnie z nimi odwiedza znajome miejsca, odkrywa nowe i prowadzi niekończące się rozmowy ze znajomymi i rodziną. Zebraną w ten sposób wiedzę Grabowska, która z wykształcenia jest neurolożką, opublikowała w formie krótkich esejów, z których każdy porusza inny temat. Dowiadujemy się z nich sporo na temat historii Bułgarii, odwiedzamy ciekawe miejsca

Jak trafiłam na tę książkę mało znanego wydawnictwa Filo? W 2016 r. byłam na spotkaniu z Zeruyą Shalev, Eshkolem Nevo i Yishaiem Saridem, które odbywało się w ramach Festiwalu Conrada w Krakowie. Jako że twórczość pozostałej dwójki była mi już wtedy znana, postanowiłam zakupić jedyną wydaną dotychczas w Polsce książkę Sarida, czyli Limassol właśnie. Jest to powieść szpiegowska, a przynajmniej tak zapowiada okładka. Główny bohater, którego imienia nie poznajemy, jest agentem izraelskiej Służby Bezpieczeństwa Ogólnego. Do jego obowiązków należy głównie przesłuchiwanie arabskich więźniów podejrzanych o terroryzm. Nowe zadanie, którego celem jest unieszkodliwienie groźnego terrorysty, absorbuje całą jego uwagę i prowadzi do rozpadu rodziny agenta. Tajemnicza kobieta, która ma doprowadzić go do poszukiwanego przestępcy, jej uzależniony od narkotyków syn, oraz starszy mężczyzna, z którym szybko nawiązuje przyjaźń - wszystkie te osoby wywierają silny wpływ na naszego bohatera, który w de

Umiłowana jest pierwszą powieścią amerykańskiej noblistki, po którą sięgnęłam. Jest to literatura najwyższych lotów, bardzo refleksyjna i skłaniająca do przemyśleń. Akcję swojej powieści Toni Morrison umieściła na wschodzie USA, w stanie Ohio, kilka lat po zakończeniu wojny secesyjnej. Jej główna bohaterka Sethe, była niewolnica, mieszka ze swoją nastoletnią córką Denver i prowadzi, zdawałoby się, zwyczajne życie. Obie trzymają się na uboczu, nie miewają gości i z nikim nie utrzymują towarzyskich stosunków. Jednak nie zawsze tak było. Przed laty dom na uboczu był punktem kontaktowym siatki przerzutowej, która pomagała zbiegłym niewolnicom i niewolnikom przedostać się na północ. Jego właścicielką była wtedy teściowa Sethe, Baby Suggs, a przez jego progi przewijały się każdego dnia dziesiątki znajomych i obcych osób. Pewnego dnia do drzwi Sethe puka Paul D., mężczyzna z przeszłości, z czasów, w których była niewolnicą w Domowej Przystani, gospodarstwie państwa Garner, matką i żoną

Że możecie same po ulicach chodzić, koleją jeździć, o czem chcecie, o rozumnych książkach, czy nierozumnych plotkach w towarzystwie możecie rozmawiać, wszystko to winniście pierwszym rodowicom, co wśród szyderstw i wydziwiań drogę utorowały. Narcyza Żmichowska Taki oto cytat Marta Madejska umieściła na początku swojej książki. Tak bardzo mi się on spodobał, że postanowiłam umieścić go na początku swojej recenzji, jako jej motto. Aleja włókniarek jest książką, o której spokojnie można powiedzieć: Nareszcie! Nareszcie ktoś dał głos niemym i opisał ciężką pracę tysięcy kobiet, które na przestrzeni kilkuset lat pracowały na sukces mężczyzn. Marta Madejska stworzyła doskonałą książkę w nurcie popularnej ostatnio herstory, a na tapetę wzięła Łódź i jej mieszkanki, pracownice fabryk, oraz ich codzienność. Autorka rozpoczyna swoją opowieść w XIX wieku, razem z narodzinami Łodzi jako centrum przemysłu włókienniczego. Opisuje czasy powstawania kolejnych fabryk, skupiając się przede wszy

Ta wydana w 2010 r. powieść leżała u mnie od lat i nawet nie pamiętam, w jakich okolicznościach do mnie trafiła. W ramach książkowych porządków postanowiłam po nią sięgnąć i muszę przyznać, że zostałam pozytywnie zaskoczona. Amerykańska żona to powieść biograficzna, w której pierwowzorem głównej bohaterki jest Laura Bush, żona George’a W. Busha. Na prawie 600 stronach Curtis Sittenfeld kreśli historię Alice Blackwell, począwszy od jej dzieciństwa, przez czasy szkolne, okres studiów, pierwszą pracę , aż do momentu, w którym poznaje swojego przyszłego męża Charliego. Następne strony to opis ich związku, kolejne etapy kariery męża, macierzyństwo, aż wreszcie przeprowadzka do Białego Domu. W tle historia Ameryki lat 60- do 90-tych i zmiany społeczne, które odcisnęły swoje piętno także na życiu Alice i jej najbliższych. Sittenfeld bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie niezwykle złożonym i głębokim portretem psychologicznym swojej bohaterki. Towarzyszyłam jej w kolejnych etapach życ

Kolej podziemna . Czarna krew Ameryki to bardzo wciągająca powieść przygodowa, którą na tle innych powieści tego gatunku niewątpliwie wyróżnia temat. Główna bohaterka Cora jest młodą niewolnicą, która ucieka z plantacji bawełny w Georgii i dzięki kontaktom tzw. kolei podziemnej (stworzonej przez abolicjonistów sieci przerzutowej zbiegłych czarnych niewolników) powoli przedziera się na północ Stanów. Kolejne etapy podróży dziewczyny naznaczone są różnymi represjami, jakie biali stosowali wobec niewolników – niektóre opisywane metody do złudzenia przypominają te stosowane przez nazistów podczas wojny. Powieść Whiteheada, zdobywczyni Pulitzera i bestseller New York Timesa, jest bez wątpienia książką bardzo ważną i sprawnie napisaną, choć nie zachwyca ona ani kunsztem literackim, ani szczególną głębią. Jej siła i wyjątkowość leżą bowiem gdzie indziej: ta powieść jest bardzo ważnym głosem w procesie rozprawiania się amerykańskiego społeczeństwa z niewolniczą przeszłością – wskazyw

Czy jakikolwiek kraj może pozostać neutralny, jeśli wokół panuje straszliwa wojna? Oczywiście, że nie. Jednak to właśnie zachowanie neutralności i suwerenności podczas drugiej wojny światowej było dla rządu Szwajcarii najważniejszym celem. Owo złudne poczucie bezpieczeństwa i „niewtrącanie” się w konflikty sąsiadów miało kolosalny wpływ na losy wielu szwajcarskich rodzin. Także tej stworzonej przez Rose Tremain. Tytułowego Gustava poznajemy jako pięcioletniego chłopca, który mieszka z matką w bardzo skromnych warunkach w niewielkiej miejscowości Matzingen położonej w północno-wschodniej Szwajcarii. Gustav dorasta w kulcie ojca, zmarłego w tajemniczych okolicznościach policjanta, przekonany o głębokiej miłości łączącej rodziców. Chłopiec bardzo garnie się do matki, która jest najważniejszą osobą w jego życiu, a która nie potrafi tej miłości odwzajemnić. Pewnego dnia do grupy przedszkolnej Gustava trafia Anton Zwiebel, jedyny syn bogatego żydowskiego bankiera. Chłopców od pierwsze

Pierwszy raz w życiu sięgnęłam po książkę macedońskiego autora. Mój wybór padł na uhonorowaną Nagrodą Literacką Unii Europejskiej powieść pt. Siostra Zygmunta Freuda. I była to bardzo dobra decyzja. Jak sugeruje nam tytuł, mamy do czynienia ze zbeletryzowaną biografią młodszej siostry słynnego lekarza. Powieść rozpoczyna się mocnym akcentem: narrator oskarża Zygmunta Freuda o egoizm, który skazał jego siostry na śmierć z rąk nazistów. Lekarz i jego najbliższa rodzina opuścili Wiedeń w 1938 r. Dzięki naciskom wpływowych osób na władze w Berlinie, przez Paryż dostali się do Londynu. W stolicy Austrii pozostały jego cztery siostry – wszystkie zginęły w obozach koncentracyjnych. Główną, tytułową bohaterką powieści Smilevskiego jest Adolfina. Dziewczyna o wątłym zdrowiu od najmłodszych lat walczyła o miłość matki i uwagę starszego brata, z którym łączyła ją silna więź. To Zygmunt wprowadził ją w świat literatury i zapoznał z interesującymi ludźmi i to jego trudny charakter był źródłem

„Historia świata pokazuje, że gdy osobowość człowieka jest wystarczająco zachwiana, całe społeczeństwa mogą się zarazić faszyzmem, a nawet obłożnie zachorować i nigdy się już nie podnieść. Każde nierozliczone morderstwo, każda rzeź i zbrodnia w historii narodu staje się kroplą jadu wstrzykniętego w jego żyły.” (str. 49) W ostatnim czasie na naszym rynku ukazały się dwa reportaże o Turcji: wznowienie książki Witolda Szabłowskiego pt. Merhaba oraz świeżynka Wróżąc z fusów. Reportaże z Turcj i, Marceliny Szumer-Brysz. Świadczy to o sporym zainteresowaniu polskich reporterów krajem nad Bosforem. Ja postanowiłam sięgnąć po wydaną w Polsce w 2017 r. książkę tureckiej autorki, dziennikarki i opozycjonistki, która w obawie przed więzieniem musiała opuścić Turcję i obecnie mieszka w Zagrzebiu. Miałam nadzieję, że dzięki jej spojrzeniu od wewnątrz uda mi się dowiedzieć więcej o kraju, który mnie fascynuje i odrobinę przeraża. Podczas ubiegłorocznego Big Booka z wyjątkową przyjemnością ucz

Gdy tylko usłyszałam o ponownym wydaniu tej powieści, było dla mnie jasne, że muszę ją przeczytać. Uczestnictwo w czerwcowym spotkaniu z autorką w Warszawie tylko mnie w tym przekonaniu umocniło. Miałam ogromną ochotę na surową, morską opowieść o niełatwym życiu na samotnej wyspie. A co dostałam? Na pierwszych kilkudziesięciu stronach zwalił się na mnie ogrom nieszczęść, których w swoim życiu doświadczył główny bohater powieści, Quoyle. Poznałam go jako nieudacznika, niedojdę i samotnika. Jemu zwyczajnie nic w życiu nie wychodzi: nie ma ani porządnego mieszkania, ani stałej pracy, żadnych zainteresowań i tylko jednego przyjaciela Partridge'a. A i ten niebawem zniknie, bo przeprowadzi się do Kalifornii. Pewnego dnia Quoyle poznaje Petal, egoistyczną seksoholiczkę, która po początkowej, trwającej miesiąc, euforii i fascynacji traktuje go bardzo okrutnie. Mimo to oboje zostają rodzicami Bunny i Sunshine (matka od początku niewiele się nimi zajmuje) i trwają w bardzo tokstycznym

Silva rerum zaczęłam czytać podczas letniego pobytu w Wilnie - jej akcja dzieje się głównie w tym mieście, tylko ponad trzysta lat temu Gdy powieść ukazała się na Litwie w 2008 roku, szybko stała się bestsellerem, a przewodnicy oprowadzali ciekawskich po Wilnie śladami jej bohaterów. Obecnie emocje nieco już opadły, ale po książkę Sabaliauskaitė nadal zdecydowanie warto sięgnąć. Silva rerum (z łaciny dosł. las rzeczy ) to rodzinna księga, w której członkowie rodzin szlacheckich zapisywali ważne wydarzenia: te istotne dla życia kraju, jak i te drobne, codzienne. W podobnym stylu napisana została powieść Sabaliauskaitė. Pozbawiona dialogów trzecioosobowa narracja szczegółowo przedstawia losy siedemnastowiecznej polskiej rodziny Narwojszów, małżeństwa Elżbiety i Jana Macieja oraz ich dzieci, Urszuli i Kazimierza. Książka przenosi czytelnika w czasy po najazdach kozackich, jej akcja rozpoczyna się w 1659 roku w dworku szlacheckim w Milkontach. Sielskie dzieciństwo bliźni

W poście podsumowującym nowe nabytki z czerwca i lipca napisałam, że poszalałam z książkowymi zakupami. Cóż, nie wiedziałam jeszcze wtedy, co będzie w sierpniu.... A w sierpniu przybyło do mnie w sumie 28 książek ! Oto one: Stos po prawej jest wynikiem promocji na stronie wydawnictwa Prószyński i S-ka: trzy tytuły, które od dłuższego czasu miałam na liście. Z lewej drugie zamówienie z księgarni internetowej Grupy Wydawniczej Foksal - same pewniaki w śmiesznie niskich cenach. W Biedronce trafiłam na dwa przecudowne wydania klasyki: Mistrz i Małgorzata w nowym tłumaczeniu oraz Dama Kameliowa . Zabawne jest to, że mimo, iż wyglądają bardzo podobnie, jedna została wydana przez Bellonę, a druga przez Świat Książki. Dodatkowo kupiłam też 1968 duetu Winnicka i Łazarewicz. W połowie miesiąca trafił mi się niespodziewany przypływ gotówki, więc postanowiłam nieco odchudzić moją listę zakupów i złożyć jedno, ale porządne zamówienie na stronie nieprzeczytane.pl. Dotarła do

Dotychczas przeczytałam jedną powieść tej czeskiej autorki pt. Czas czerwonych gór, która bardzo mi się podobała i głęboko zapadła mi w pamięć. Gdy pod koniec ubiegłego roku ukazała się Macocha , zapowiadana jako powieść feministyczna, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Macocha to opowieść jednej bohaterki – alkoholiczki i pisarki. Jej sceną jest balkon w kamienicy i pokoje niewielkiego mieszkania, a najczęściej używane przez nią rekwizyty to papierosy, butelki i kieliszki. Za kostium zazwyczaj służy szlafrok. Julie prowadzi niekończący się monolog, z którego dowiadujemy się, co przeżyła w dzieciństwie, jak podchodzi do swojego małżeństwa i macierzyństwa oraz co myśli o życiu. A są to głównie przemyślenia gorzkie i bolesne, przepełnione ironią i sarkazmem. Jednocześnie pełno w nich dystansu do samej siebie, poczucia humoru i zabawnych anegdot. Z perspektywy swojego balkonu, w stanie mniejszego lub większego upojenia alkoholowego Julie czyni wiele bardzo trafnych obserwacji na

Powieść, na którą natknęłam się przypadkiem podczas zakupów w księgarni internetowej, okazała się dobrze napisaną i bardzo wciągającą historią toskańskiej rodziny z drugą wojną światową w tle. Jest rok 1955. Serafina Bettini pracuje, jako jedna z pierwszych kobiet, we florenckiej policji. Na pozór odważna i rezolutna, głęboko cierpi z powodu wojennych przeżyć, w wyniku których została poważnie okaleczona. Dokładnych okoliczności, w których ledwo uniknęła śmierci, nie potrafi sobie przypomnieć. Pewnego dnia na jej biurko trafia sprawa zabójstwa członkini arystokratycznego rodu Rosatich. Niebawem okazuje się, że sprawa dotyczy seryjnego zabójcy, a jej okoliczności wiążą się z przeszłością policjantki... Jednocześnie poznajemy wojenne losy rodziny Rosatich, a zwłaszcza najmłodszej latorośli rodu: osiemnastoletniej Cristiny. Upojne, letnie dni w toskańskiej Villa Chimera, położonej wśród gajów oliwnych i winnic, szybko obiegają końca, kiedy w 1943 r. do posiadłości dociera wojenna r

Należę do fanek Miłoszewskiego jako autora serii z komisarzem Szackim. Przeczytałam wszystkie trzy części i jestem bardzo na tak. Czytałam też Bezcennego , który również przypadł mi do gustu. Niecały rok temu ukazała się najnowsza powieść autora, zapowiadana jako komedia ironiczno-romantyczna z alternatywną historią Polski w tle. Od początku byłam sceptyczna, ale w końcu postanowiłam sprawdzić, jak i czy w ogóle spodoba mi się twórczość Miłoszewskiego niebędąca kryminałem. Grażyna i Ludwik od ponad półwiecza są parą. Każdego roku uroczyście świętują swój pierwszy raz: kurczakiem z rożna, faworkami i winem. Oraz seksem rzecz jasna, który z roku na rok staje się coraz większym wyzwaniem, zwłaszcza dla Ludwika. Jednak tym razem wszystko jest inaczej: po upojnej nocy budzą się w obcym mieszkaniu, w dziwnym mieście i mają znowu młode ciała... Są lata sześćdziesiąte. Warszawa częściowo w ruinie, częściowo odbudowana, pozbawiona Pałacu Kultury i Nauki wydaje się obca i nieprzyjazna. Gr

Jak ja lubię takie literackie niespodzianki! Niewielkich rozmiarów książeczka w kolorowej okładce, kupiona przypadkowo w jakiejś taniej księgarni za kilka złotych spontanicznie dołączyła do wakacyjnego bagażu. Przeczytałam ją w kilka godzin i pomyślałam, że między innymi za takie zaskoczenia kocham literaturę. Zaczyna się całkiem zwyczajnie. Autor, będący zarazem narratorem i jednym z bohaterów książki, opisuje podróż ze Szwecji do Polski, jaką odbył w towarzystwie ojca i syna. Ich celem był Kwidzyn, gdzie w ogrodzie swojego domu pradziadek rzekomo zakopał rodzinny skarb. Sama podróż jest nieco męcząca, trzej mężczyźni w stosunkowo małym aucie dość szybko zaczynają sobie wzajemnie działać na nerwy, a Danny Wattin zastanawia się, czy ta cała wyprawa naprawdę była dobrym pomysłem... Jednak Skarb pana Isakowitza nie jest ani dziennikiem podróży, ani przygodówką o poszukiwaniu skarbów. Na kolejnych stronach autor przedstawia członków swojej żydowskiej rodziny i ich losy podczas d

Podczas urlopu postanowiłam sięgnąć po lekturę nieco lżejszą niż na co dzień i sprawdzić, czy będzie mi po drodze z popularną i lubianą autorką Jojo Moyes. Główna bohaterka, Jess, pracuje na dwóch etatach ledwo wiążąc koniec z końcem. Na głowie ma ośmioletnią córeczkę, nastoletniego pasierba, śmierdzącego psa i dom. Nie radzi sobie z finansami, nie bardzo umie walczyć o swoje i zmusić byłego męża do płacenia alimentów. Ed z kolei jest bogatym informatykiem, który popadł w kłopoty z prawem. Żeby uniknąć medialnej burzy, uciekł z Londynu na prowincję, gdzie poznał Jess. W wyniku splotu mniej lub bardziej prawdopodobnych wydarzeń całe to barwne towarzystwo wybiera się w podróż samochodem do odległej Szkocji. Celem podróży jest udział najmłodszej Tanzie w konkursie matematycznym. Wygrana w nim zagwarantowałaby jej możliwość nauki w elitarnej szkole. Hmmm... Książka ta udowodniła mi, że powieści obyczajowe autorstwa Jojo Moyes to ewidentnie nie moja bajka. Moje główne zatrzuty: ban

Sięgnęłam po niewielkich rozmiarów książkę autorstwa Macieja Gduli mając nadzieję, że nieco rozjaśni mi w głowie i pomoże uzyskać odpowiedź na pytanie: Co z tą Polską? Z kraju zafascynowanego Unią Europejską i popierającego idęę zjednoczonej, otwartej Europy, kraju unowocześniającego swe oblicze niemalże z dnia na dzień w ciągu dwóch lat Polska stała się krajem, którego rząd łamie konstytucję, niszczy system sądownictwa, opozycję, organizacje pozarządowe, media i wszystkie inne instytucje, które wpadną w jego łapy. W kraju coraz głośniej słychać faszystowskie, homofobiczne hasła, księża mają coraz większy wpływ na życie obywateli, a prawa kobiet są poważnie zagrożone... Na stu stronach Gdula analizuje obecną sytuację polityczną w kraju i stara się ją wyjaśnić. Krótko wymienia najważniejsze zmiany, jakie zaszły w Polsce po upadku PRL, opisuje konflikt na lini PO-PIS, definiuje klasy funkcjonujące w polskim społeczeństwie i ostro krytykuje postawę opozycji. Autor reprezentuje poglą

Profesor Stoner jest powieścią, po którą sięgnęłam pod wpływem Asi z youtubowego kanału tuczytam. To dzięki niej w ogóle o tej książce usłyszałam. Okazało się jednak, że odczucia odnośnie tej powieści mamy zgoła odmienne :) Zresztą moje wrażenia po lekturze są nie tylko inne od tych, jakie miała Asia, są także inne od opinii zdecydowanej większości osób, które o tej powieści napisały parę zdań na lubimyczytac.pl . Za przesadzone uważam także zdanie umieszczone na obwolucie: Arcydzieło literatury światowej! No bez przesady! Ale po kolei. Tytułowy bohater, William Stoner, urodził się pod koniec XIX wieku na prowincji, w stanie Missouri. Był jedynym dzieckiem ubogiego małżeństwa farmerów i od najwcześniejszych lat zmuszony był do ciężkiej pracy na roli razem z nimi. Jednak dzięki ich wsparciu i własnej silnej woli udało mu się osiągnąć awans społeczny, co z jednej strony oznaczało poprawę sytuacji materialnej, z drugiej wiązało się z niemalże kompletnym oderwaniem od własnych kor

„Nie lubię czystości, czystość kojarzy mi się z czystością rasową, ideologiczną, religijną, językową, seksualną i nade wszystko z czystką. Lubię brud, zmechacenia, zbrukanie i mieszanki. Metysów, Mulatów, Zambo, transwestytów, transgender. I wszystkie kundle w okolicy. Lubię wieloznaczne sytuacje, wypowiedzi i zakończenia.” (str.) Już po pierwszych zdaniach tej powieści, miałam nieodparte wrażenie, że jest to książka dla mnie. Czy miałam rację? Tylko Lola to trzecia powieść w dorobku Jarosława Kamińskiego i pierwsza, po którą sięgnęłam. Zachęciła mnie do tego okładka oraz motyw przewodni, czyli marzec 68' i jego wpływ na życiorysy konkretnych osób. Choć trzeba przyznać, że sam marzec pojawia się w książce w bardzo subtelny sposób i to mimo faktu, iż konsekwencje wydarzeń roku 1968 silnie rzutują na życie bohaterek. Zresztą generalnie jest w tej powieści sporo niedomówień i mało dosłowności. Kamiński, w retrospekcji, opowiada nam losy dwóch kobiet, których drogi życiowe

Dawno nie czytałam książki, która by tak mnie uwiodła swoim specyficznym, dusznym klimatem i to mimo faktu, iż główna bohaterka to zupełnie nie moja bajka. I od niej może zacznę - od Anny Bartákovej, kobiety w nieokreślonym wieku między trzydziestką, a pięćdziesiątką, o niejasnej rodzinnej przeszłości, zarabiającej na życie tłumaczeniami pisemnymi, mieszkającej samotnie w chacie na wsi i opętaniej manią zbierania ziół. Jest czerwiec, czas w roku najbardziej intensywny dla zielarki. Na wsi jest parno i gorąco, w powietrzu bzyczą tysiące owadów, a ona każdego ranka wsiada na zdezelowany, stary rower i pędzi z rozwianymi włosami przed siebie, by narwać kwiatów lipy, dziewanny, czy gałązek skrzypu polnego, które właśnie się pojawiły w jej tylko znanych miejscach. Kobieta całe dnie spędza w samotności na łąkach, polach, nad rzeką, czy na własnym strychu. Zrywa zioła, sortuje, suszy, pakuje i co wtorek zawozi do skupu. Gdzieś tam w tle przewijają się inne, mniej lub bardziej realne,