Katalog tytułowy

W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach

Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os

Chcecie się dowiedzieć, dlaczego PiS utrzymuje się przy władzy mimo rażącej niekompetencji, kłamstw i demontowania demokracji? Chcecie wiedzieć, dlaczego Andrzej Duda wygra tegoroczne wybory prezydenckie? To przeczytajcie relację Springera z podróży po byłych miastach wojewódzkich. Reporterowi udało się uchwycić ulotny „czar” prowincji, opisać marazm i zwyczajność miejsc, w których mieszka większość z nas. Bo Polska nie jest krajem wielkich miast, tylko krajem miasteczek i wsi, w których żyje się całkiem inaczej niż w Warszawie, Poznaniu czy Gdańsku. Pod koniec 2018 r. mieszkało w dużych i wielkich (powyżej stu tysięcy mieszkańców) miastach 10,7 mln osób, natomiast w małych i średnich miastach oraz na wsi 27,7 milionów osób, co stanowi nieco ponad 72% mieszkańców kraju (dane GUS opracowane przez: http://ciekaweliczby.pl/miasto_wies ). Springerowskie Archipelagi to miejsca, w których ludzie nadal rozpamiętują zlikwidowane trzydzieści lat temu fabryki, gdzie główną atrakcją i cen