Katalog tytułowy

Po tę książkę właściwie miałam nie sięgać. No, bo co mnie obchodzi historia Albanii, myślałam. Jednak nagle internet zalały dziesiątki bardzo pochlebnych opinii, które jednogłośnie wychwalały talent autorki i podkreślały wyjątkowość tego reportażu. Postanowiłam więc spróbować i sięgnęłam po książkę o historii państwa, o którym dotychczas nie miałam bladego pojęcia. Autorka skupiła się na opisaniu powojennego okresu w historii Albanii, kiedy to krajem rządził Enver Hodża. A zrobiła to głównie na podstawie rozmów, których z Albańczykami przeprowadziła dziesiątki. Nie wszystkie jednak nadawały się do wykorzystania w książce, jak mówiła na spotkaniu w Sopocie. Niektóre osoby do dziś przesiąknięte są wiarą w słuszność ówczesnego systemu, inne przepełnione kłamstwem i nieszczerością. W książce jest bardzo mało kobiet, o ile pamiętam, pojawiają się tu jedynie trzy lub cztery bohaterki. Wynika to z pozycji, jaką w społeczeństwie Albanii mają kobiety oraz z faktu, że ich opowieści były

Miałam ochotę na wciągającą, mądrą opowieść o kobietach z historią w tle. Zaryzykowałam i sięgnęłam po debiut. I trafiłam w dziesiątkę! Martyna Bunda nie rozczarowała mnie ani trochę. Wręcz przeciwnie, zdaje się, że mam nową, ulubioną autorkę kobiecych historii... Akcja powieści rozgrywa się głównie się w Dziewiczej Górze, małej wiosce na Kaszubach, gdzie niewiele się dzieje, a zarazem dzieje się wszystko. Na przestrzeni wielu lat śledzimy losy trzech sióstr – Gerty, Trudy i Ildy oraz ich matki Rozeli. Na kartach książki pojawiają się także mężczyźni, ale w życiu tych silnych kobiet pełnią funkcję raczej uzupełniającą i nie warto na dłużej skupiać na nich uwagi. Za to kobiety! Samo złoto: charakterne, uparte i odważne. Każda z nich jest inna, ma swoje cele i marzenia i czasami bardzo silną potrzebę, by uwolnić się od matki i sióstr i wyjechać z tej zapadłej wioski jak najdalej. Ale wracają. Mniej lub bardziej dobrowolnie wracają zawsze, bo ich dom rodzinny to miejsce, które daje