Katalog tytułowy

Ostatni dzień grudnia to wspaniała okazja do podsumowań, także tych czytelniczych. Mijający rok był dla mnie czasem odkryć na rodzimym literackim podwórku i zachwytów nad twórczością polskich pisarek i pisarzy. Dlatego w najlepszej dziesiątce znalazło się ich aż pięcioro, w tym troje na samym szczycie listy. W 2013 moja biblioteczka powiększyła się o kilkadziesiąt nowych tytułów, z których większość kupiłam pod wpływem Waszych rekomendacji, za co dziękuję. W maju odwiedziłam Warszawskie Targi Książki i odkryłam kilka nowych wydawnictw, które kuszą niebanalnymi książkami z całego świata (Lambook, Wiatr od Morza, czeskie, greckie i słowackie klimaty). Przeczytałam w sumie 39 książek, w tym 15 polskich autorów. To mniej więcej ten sam poziom, co rok temu! Muszę się poprawić... A tak wygląda moja lista osobista, czyli subiektywny TOP-10 za 2013 : 1. Poczet królowych polskich, Marcin Szczygielski   2. Piaskowa góra, Joanna Bator 3. Senność, Wojciech Kuczok 4. Sens nocy.

Tegoroczne Święta i Sylwestra spędzamy u mojego szwagra, który obecnie mieszka na Majorce. O samej wyspie napiszę kilka słów po powrocie (zdjęcia też będą :), a póki co recenzja ostatniej przeczytanej w tym roku książki. Na wyjazd na tę, nawet pod koniec grudnia, słoneczną wyspę zabrałam m.in. powieść z okładką niewiele różniącą się od tła, na którym została sfotografowana :) w nadziei na ciekawą lekturę. Pamiętne lato jest sagą rodzinną, w której roi się od tajemnic. Główni bohaterowie książki to dobrze sytuowana londyńska rodzina Keelerów, a zwłaszcza matka Diana i jej trzej synowie: Aaron, Rafe i Josh. Wszyscy są silnie ze sobą związani, jednak łączące ich emocje nie zawsze są pozytywne. Bracia rywalizują między sobą, przy czym najmłodszy Josh jest w tej walce zawsze sam przeciwko starszym braciom. Pierwsze rozdziały książki pozwalają czytelnikowi poznać trzy młode kobiety: Julię, Niele i Mady, które w przyszłości zostaną żonami synów Diany. Ten dość oryginalny pomysł autorki po

Sporo czasu minęło odkąd przeczytałam tę książkę, ale z kronikarsko-blogowego obowiązku chciałabym napisać o niej parę zdań. A to głównie dlatego, że jest to powieść, która na 100% zaskoczy każdego czytelnika niespodziewanym rozwojem akcji. Poniżej zdradzę o co dokładnie chodzi, więc jeśli ktoś nie czytał a zamierza, to nich uwierzy mi na słowo, że po powieść Kennedy'ego sięgnąć warto, zwłaszcza dla pięknego stylu, niepowtarzalnej atmosfery Paryża i mrocznej historii, która przydarza się głównemu bohaterowi. A jest nim Harry Ricks. Amerykanin, którego poznajemy w dniu przyjazdu do Paryża. Mężczyzna posiada niewiele jak na przybysza zza oceanu, raptem jedną walizkę i laptopa. Harry w pośpiechu opuścił swoje dotychczasowe życie: pracę wykładowcy filmoznawstwa w collegu, żonę i córkę. Wszystko to stało się w oparach skandalu obyczajowego, w którym główna rolę odegrało samobójstwo byłej studentki i kochanki Ricks'a. Pierwszym jego celem w Paryżu jest niewielki tani hotel w szem

Powieść zabiera nas w podróż do nieistniejącego już niestety świata: do Warszawy lat trzydziestych. Główny bohater, tytułowy Dzidek, jest synem poważanego stołecznego lekarza i bohaterem swojego podwórka. Jego sława wzrasta po narodzinach siostry Joli, która jest prawdziwą czarownicą, o czym za odpowiednią opłatą każdy nieletni mieszkaniec kamienicy może się na własne oczy przekonać.... Urwisy z bandy Dzidka całe dnie beztroskiego dzieciństwa spędzają na nauce, zabawie i planowaniu podstępnych żartów i psikusów, przed którymi nikt z dorosłych się nie obroni. Co Wrońskiemu udało się bez dwóch zdań, to wykreowanie niezwykle autentycznego i klimatycznego obrazu przedwojennej Warszawy, jej ulic i mieszkańców z ich mniejszymi i większymi codziennymi radościami i problemami. Uliczni handlarze, antykwariusze, oszuści i złodzieje - cała plejada kolorowych postaci przewija się przez karty powieści. Ten różnorodny kalejdoskop urozmaicają między innymi nauczyciele i uczniowie wars

Uwielbiam powieści, które poszerzają moje horyzonty. Książki, które przybliżają kulturę dalekich krajów, ich skomplikowaną historię i pogmatwaną współczesność. Jeśli do tego są dobrze napisane, mają wyrazistych bohaterów i liczne interesujące wątki, to jestem w czytelniczym niebie. Tak właśnie było, i to od samego początku, w przypadku Wypalonych cieni Kamili Shamsie. To druga, po Kartografii , powieść tej autorki którą udało mi się przeczytać. I powoli staję się fanką Shamsie, niecierpliwie oczekującą jej kolejnych książek. Powieść podzielona jest na trzy części, które odpowiadają ważnym etapom w życiu głównej bohaterki Japonki Hiroko. Kobieta urodziła się i dorastała w Nagasaki, gdzie 9 sierpnia 1945 roku skończył się znany jej świat. W wyniku wybuchu bomby Hiroko straciła najbliższych członków rodziny, swój dom i całą codzienność oraz doznała rozległych poparzeń na plecach. Blizny w kształcie ptaków do końca życia będą namacalnym znakiem przeżytej tragedii. W wyniku tych traum

Kolejne spotkanie z piątką nadzwyczajnie głośnych i chaotycznych sióstr Sucharskich zaliczam do średnio udanych. Muszę przyznać, że za pierwszym razem bardziej mi się podobało. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że w drugiej części zabrakło świeżości i elementu zaskoczenia, jakie wiążą się z reguły z pierwszym razem. Chwilami męczyły mnie niekończące się dialogi, a i sama akcja nie wydała mi się tak wciągająca jak w Natalii 5 . Wszystkie siostry mieszkają razem w odziedziczonym po ojcu domu. Po początkowych trudnościach udało im się, po zawarciu szeregu kompromisów, osiągnąć pewną domową harmonię i zgodę potrzebną do wspólnego mieszkania. Pewnego dnia otrzymują wiadomość o śmierci przyjaciela ich ojca, pana Janusza, z którym całą piątkę łączyły ciepłe, niemalże rodzinne stosunki. W wyjaśnienia policji odnośnie okoliczności śmierci kobiety nie wierzą ani za grosz i postanawiają na własną rękę poznać prawdę. Tak naprawdę nie wierzą także w samą śmierć pana Janusza, co nie przeszkadza

Palestyński romans jest książką, na którą zwróciłam uwagę dzięki zdjęciu na okładce, intrygującemu tytułowi i zapowiedzi opowieści o czasie i miejscu, które wydają mi się niezwykle fascynujące i o których niewiele wiem. Ta mieszanka sprawiła, że z zainteresowaniem zagłębiłam się w lekturę. Z przykrością muszę jednak przyznać, że łatwo nie było. Odbiór powieści w dużym stopniu utrudniło wyjątkowo niedbałe tłumaczenie oraz niestaranna korekta. Mam wrażenie, że wskutek tych zabiegów polska wersja książki utraciła wiele z oryginalnego klimatu i treści. A wnioskuję tak choćby na podstawie niemożliwych po prostu połączeń między zdaniami, zawieszonych w próżni wątków i niedokończonych myśli. Szkoda. Jest rok 1924. Do Jerozolimy pod brytyjskim protektoratem przyjeżdża małżeństwo Marka i Joyce Bloombergów. On jest londyńskim malarzem, którego artystyczna kariera przeżywa kryzys, a ona zaangażowaną zwolenniczką syjonizmu, żywiącą głęboką nadzieję, że uda jej się na miejscu znaleźć pracę, któ