Miastowi. Slow food i aronia losu, Anna Kamińska

Czasem ogarnia mnie wielka ochota, by rzucić wszystko w diabły i skacząc na głęboką wodę przenieść się gdzieś daleko. Do innego miasta, odległego kraju, na inny kontynent. Dokądś. Tam, gdzie jest inaczej niż TU.
Znacie takie myśli?

W swojej książce Anna Kamińska opowiada, lub pozwala innym opowiadać, historie ludzi, którzy takie marzenie urzeczywistnili. Porzucili wygodne i bezpieczne życie w mieście na rzecz przygody i wyzwania, jakim niewątpliwie jest dla współczesnego mieszczucha codzienność na wsi. Opisywane w książce historie są prawdziwe, tematycznie bardzo różnorodne, ale wszystkie (no, prawie wszystkie) w podobnym stopniu inspirujące. Podziwiałam zwłaszcza odwagę i determinację bohaterów oraz ich niezłomną wiarę w słuszność podjętej decyzji.

Ludzie, których przedstawia czytelnikowi Kamińska w pewnym momencie życia porzucili metropolie i wybrali życie na głębokiej prowincji, często w najmniej zaludnionych regionach Polski, obywając się początkowo bez bieżącej wody, prądu czy internetu. Swoje przyszłe domy musieli odgruzowywać, przebudowywać, przenosić czy remontować. Powoli, ogromnym nakładem pracy tworzyli swoje miejsce na ziemi: na Mazurach, Podlasiu czy w Bieszczadach.... Zmieniając miejsce zamieszkania zmienili także nawyki żywieniowe, podejście do pracy i w ogóle całe ich życie stanęło na głowie. Po przeprowadzce wielu z nich znalazło nowy sposób zarabiania na życie. Uprawa winogron lub aronii, prowadzenie stadniny, restauracji lub pensjonatu, fotografowanie jedzenia, to tylko niektóre z nich.

Książka o marzycielach i dla marzycieli. Czyta się szybko i niezwykle przyjemnie. Szkoda tylko, że liczne zgromadzone w książce fotografie są czarno-białe, co nie oddaje piękna krajobrazu i opisywanych miejsc. Wielu bohaterów można "wygooglować" i zasięgnąć dodatkowych informacji o ich pracy.

Ocena: 4/6

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej