Trzy połówki jabłka, Antonina Kozłowska

Trzy połówki jabłka to powieść kobieca rodzimej autorki, która ani nie jest przesłodzona, ani żadna z jej bohaterek nie otwiera pensjonatu na prowincji. Antonina Kozłowska swoimi książkami udowadnia, że można pisać o miłości, nie popadając przy tym w banały.
Jak już sugeruje tytuł, mamy do czynienia z historią pewnego trójkąta. Teresa, główna bohaterka powieści, ma trzydzieści kilka lat, męża i dwoje dzieci. Prowadzi spokojne, ustabilizowane życie, które dzieli między pracę jako nauczycielka angielskiego w prywatnej szkole, a domowe obowiązki. Pewnego dnia przypadkiem spotyka Marcina, dawną miłość, i nic już nie jest dla niej takie oczywiste...

Historia Teresy opowiedziana jest dwutorowo: współczesność przeplata się z czasami studenckimi, dzięki czemu poznajemy genezę romansu Teresy z Marcinem i dowiadujemy się, jak poznała swojego męża Krzysztofa. I jak we wszystkich tego typu historiach bywa: główna bohaterka musi podjąć decyzję, od której zależeć będzie życie kilku innych osób. Jednocześnie chce wreszcie poznać odpowiedź na dręczące ją pytanie: kto jest mężczyzną jej życia.

To moje drugie spotkanie z twórczością Antoniny Kozłowskiej. Jakiś czas temu przeczytałam Czerwony rower, powieść, która absolutnie mnie urzekła opisami dorastania na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Ożyły wtedy we mnie wspomnienia, które uczyniły lekturę Czerwonego roweru wyjątkowym przeżyciem.
Muszę przyznać, że w wypadku tej powieści również najbardziej podobały mi się podróże w czasie do połowy lat dziewięćdziesiątych i czasów studenckich Teresy. Ten niepowtarzalny klimat, który można odnaleźć we własnych pamiętnikach, albo w nielicznych filmach z tamtego okresu, pojawia się także w tej książce.
Sama historia miłosna nie do końca mnie przekonała: wydała mi się blada i jakaś taka przeciętna. We wspomnieniach Teresy i w jej wyobrażeniach więcej było namiętności i uczuć, niż w jej rzeczywistych kontaktach z żywym mężczyzną. Ponadto ani trochę nie polubiłam głównej bohaterki, jej zachowanie i sposób myślenia są mi obce - może stąd ta antypatia.

Ocena: 3/6

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej