Londyn NW, Zadie Smith

Londyn NW to dopiero druga, po Białych zębach, książka autorstwa Zadie Smith, którą przeczytałam. Jednak bez wątpienia już teraz zaliczam ją do grona swoich ulubionych autorek. Przemawia do mnie sposób, w jaki opisuje swoje miasto i jego mieszkańców i cenię ją za ogrom wiedzy o życiu w wielu kulturach, który można w jej książkach odnaleźć.

Londyn NW ma w zasadzie troje bohaterów: przyjaciółki Leah i Natalie, które w młodości były sobie bardzo bliskie, ale z wielkiej przyjaźni w dorosłym życiu pozostał jedynie sentyment. Sentyment na tyle duży, że kobiety nadal utrzymują ze sobą kontakt, mimo iż nie mają o sobie nawzajem zbyt dobrego zdania i trudno im się porozumieć.
Oprócz nich jest jeszcze Felix, facet po trzydziestce z mentalnością piętnastolatka: bez stałej pracy, niby zaangażowany uczuciowo, ale też nie do końca, obciążony wspomnieniami toksycznego dzieciństwa. Między tą trójką błądzi Nathan, kloszard i narkoman.

Wszyscy mieszkają w jednej dzielnicy, w północno-zachodnim Londynie. Mają wspólnych znajomych, chodzili do tej samej szkoły i kościoła. Cztery osobowości, cztery różne biografie. Każda z postaci żyje w swoim własnym mikrokosmosie, otoczona własnymi problemami i wątpliwościami. Tematem przewodnim jest u Smith codzienność jednostki w mieście dżungli, jaką bez wątpienia jest Londyn - główny bohater tej powieści.

Podczas lektury niejednokrotnie przypominałam sobie pobyty w tym mieście: klimat londyńskiej ulicy, puby, uliczne targowiska, autobusy i sklepy z szyldami w językach z całego świata. Fakt, że oddychałam londyńskim powietrzem, obserwowałam życie różnych dzielnic, sprawił, że łatwiej było mi dostrzec wiele szczegółów w powieści, które są bardzo charakterystyczne dla tego miasta. Zastanawiałam się jak odbierają tę książkę czytelnicy, którzy jeszcze w Londynie nie byli.

Wielonarodowościowa mieszanka zamieszkująca to miasto jest jego wizytówką, przybysze z innych kultur wzbogacają miasto, ale i sprowadzają problemy, dotychczas Brytyjczykom nieznane. I w tym miejscu Smith udowadnia swoje mistrzostwo: ona nie upiększa rzeczywistości, ale opisuje codzienne problemy, bez względu na to, w jakim kręgu kulturowym mają swoje korzenie.
Uwielbiam jej styl i cieszę się na kolejne książki.

Ocena: 5+/6

Komentarze

  1. Zdrowy Wieśniak18 października 2015 20:33

    To moja ulubiona książka Smith. W ubiegłym tygodniu, w Koza Cafe na Grochowie, zajrzałam też do "Jak zmieniałam zdanie", gdzie autorka prezentuje eseje. Są dużo mniej złożone, ale nadal bardzo sugestywne. Smith z łatwością buduje atmosferę. Dla mnie jej opisy są niczym szkice węglem. Podoba mi się też, że opisuje klasę robotniczą, której w dobrej literaturze rzadko udziela się głosu.
    Pozdrowienia z Warszawy! Widzimy się niebawem, napiszę maila.

    OdpowiedzUsuń
  2. Czarne Espresso18 października 2015 21:46

    Szczerze mówiąc słyszałam o tej autorce, ale nie czytałam jeszcze nic z jej twórczości.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Nowe książki

Obraz
Dawno nie pokazywałam na blogu książkowych zakupów, ale muszę przyznać, że od marca byłam wstrzemięźliwa... Aż do teraz. Druga połowa maja okazała się dla mnie bardzo obfita w książkowe zdobycze. Najpierw na wyprzedaży na stronie wydawnictwa Wielka Litera za 50 zł kupiłam pięć świetnych tytułów: Miniony weekend spędziłam w Warszawie, gdzie pokusiłam się na książkowe zakupy w dwóch ulubionych miejscach i jednym nowym :) Po zwiedzeniu wystawy w muzeum Polin kupiłam To nie deszcz, to ludzie , w księgarni "Moda na czytanie" w domu braci Jabłkowskich Ostatni obraz Sary de Vos i Dziedzictwo , a w cudownym Wrzeniu Świata Komu bije Big Ben , Oblicza wielkiej Brytanii i Pusty las . I trochę rzutem na taśmę, na Dworcu Centralnym, wypatrzyłam jeszcze promocję 4 za 3 (zapłać za 3 książki, a czwartą dostaniesz gratis) i zdecydowałam się jeszcze na następujące tytuły: A co u was nowego na półkach?
Czytaj więcej