Wojna i terpentyna, Stefan Hertmans

Wojna i terpentyna to kolejna, po Czerwonych dziewczynach książka pofestiwalowa.
W zeszłym roku, podczas Big Booka, uczestniczyłam w bardzo ciekawym spotkaniu ze Stefanem Hertmansem, które prowadził Dariusz Bugajski. Rozmowa obu panów dotyczyła głównie nowszej powieści autora pt. Głośniej niż śnieg, ale na temat Wojny i terpentyny również padło parę zdań. Pisarz opowiedział między innymi o tym, jak przeczytał dzienniki swojego dziadka Urbaina Martiena i postanowił na ich podstawie napisać książkę.
  
Wojna i terpentyna to jakby dwie powieści w jednej. Pierwsza część opisuje dzieciństwo głównego bohatera. Dzieciństwo nacechowane biedą i przepełnione troską o najbliższych, bezbrzeżną miłością do matki i fascynacją talentem malarskim ojca. Hertmans bardzo plastycznie opisuje codzienne życie przedstawicieli niższych klas społecznych w belgijskim mieście Gandawa na początku dwudziestego wieku. Zwykłe codzienne sprawy młodego chłopaka i jego rodziny, a w tle postępująca industrializacja i echa światowej polityki, która niebawem znacząco wpłynie na dalsze losy młodego Urbaina.

Druga część książki jest relacją z frontów pierwszej wojny światowej. Główny bohater trafia w sam środek wojennego piekła. Niekończące się dnie przepełnione nudą i oczekiwaniem przeplatają się z dniami walki, które przynoszą śmierć i kalectwo towarzyszy z okopów. Sam Urbain zostaje trzykrotnie poważnie ranny. Czas rekonwalescencji spędzony z dala od frontu dodatkowo potęguje koszmar frontowej codzienności. Ta wojenna relacja przypominała mi bardzo powieść Ericha Marii Remarqua Na zachodzie bez zmian, w podobny sposób, opisując kolejne etapy walk i dnie spędzone w okopach, świadczy o absolutnej bezsensowności tej wojny.

Książka ma także część trzecią, będącą niejako posctscriptum wyjaśniającym, co działo się po powrocie Urbaina z wojny. A coś dziać się musiało, skoro autorem Wojny i terpentyny jest wnuk Urbaina.
Klamrą spajającą wszystkie trzy części są osobiste rozważania autora m.in. na temat rodzinnej przeszłości, postaci dziadka oraz samej wojny i wpływu, jaki miała ona na całe pokolenie młodych mężczyzn z wielu europejskich krajów. Hertmans pisze też o sztuce i jej wpływie na życie dziadka i jego samego. W książce umieszczono kilka zdjęć z rodzinnego albumu oraz reprodukcje obrazów ważnych dla bohaterów.

Wojna i terpentyna to bardzo piękna i poruszająca lektura. Należy ją czytać powoli i w skupieniu, tak, jak tego wymaga ambitna proza.

Ocena: 5+/6

Podczas spotkania Sefan Hertmans czytał fragmenty swojej książki

Autor podpisuje mój egzemplarz Wojny i terpentyny

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Nowe książki

Obraz
Dawno nie pokazywałam na blogu książkowych zakupów, ale muszę przyznać, że od marca byłam wstrzemięźliwa... Aż do teraz. Druga połowa maja okazała się dla mnie bardzo obfita w książkowe zdobycze. Najpierw na wyprzedaży na stronie wydawnictwa Wielka Litera za 50 zł kupiłam pięć świetnych tytułów: Miniony weekend spędziłam w Warszawie, gdzie pokusiłam się na książkowe zakupy w dwóch ulubionych miejscach i jednym nowym :) Po zwiedzeniu wystawy w muzeum Polin kupiłam To nie deszcz, to ludzie , w księgarni "Moda na czytanie" w domu braci Jabłkowskich Ostatni obraz Sary de Vos i Dziedzictwo , a w cudownym Wrzeniu Świata Komu bije Big Ben , Oblicza wielkiej Brytanii i Pusty las . I trochę rzutem na taśmę, na Dworcu Centralnym, wypatrzyłam jeszcze promocję 4 za 3 (zapłać za 3 książki, a czwartą dostaniesz gratis) i zdecydowałam się jeszcze na następujące tytuły: A co u was nowego na półkach?
Czytaj więcej