Katalog tytułowy

W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach

Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os

Chcecie się dowiedzieć, dlaczego PiS utrzymuje się przy władzy mimo rażącej niekompetencji, kłamstw i demontowania demokracji? Chcecie wiedzieć, dlaczego Andrzej Duda wygra tegoroczne wybory prezydenckie? To przeczytajcie relację Springera z podróży po byłych miastach wojewódzkich. Reporterowi udało się uchwycić ulotny „czar” prowincji, opisać marazm i zwyczajność miejsc, w których mieszka większość z nas. Bo Polska nie jest krajem wielkich miast, tylko krajem miasteczek i wsi, w których żyje się całkiem inaczej niż w Warszawie, Poznaniu czy Gdańsku. Pod koniec 2018 r. mieszkało w dużych i wielkich (powyżej stu tysięcy mieszkańców) miastach 10,7 mln osób, natomiast w małych i średnich miastach oraz na wsi 27,7 milionów osób, co stanowi nieco ponad 72% mieszkańców kraju (dane GUS opracowane przez: http://ciekaweliczby.pl/miasto_wies ). Springerowskie Archipelagi to miejsca, w których ludzie nadal rozpamiętują zlikwidowane trzydzieści lat temu fabryki, gdzie główną atrakcją i cen

Jak już kilkakrotnie wspominałam, od czasu do czasu bardzo chętnie sięgam po kryminały. Najlepiej takie z rozbudowanym tłem społecznym lub historycznym, dokładnie omawiające dany temat. Sprawa kryminalna też ma oczywiście znaczenie, ale raczej drugorzędne. Jak tylko zobaczyłam w zapowiedziach powieść, której akcja toczy się w Karkonoszach i Jeleniej Górze na początku lat dziewięćdziesiątych, to wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Po lekturze ze smutkiem stwierdzam, że Semczyk to nie Orbitowski, a Tak będzie prościej to nie Inna dusza . A miało być tak pięknie... Akcja powieści została osnuta wokół prawdziwego wydarzenia, jakim było popełnione w 1993 r. i do dziś niewyjaśnione, zabójstwo przewodnika sudeckiego Tadeusza Stecia. W swojej literackiej wersji tej historii Semczuk postawił na mnogość wątków, co sprawiło, że dominującą cechą tej książki jest panujący w niej chaos. Autor co rusz wprowadza nic nieznaczące postacie, którym poświęca zbyt dużo uwagi i namiętnie konstruuj

„To słowo, o którym kiedyś myślałam, że zostało wyplenione i anulowane, wymiecione przez rozsądek, równouprawnienie i całą tę cholerną nowoczesność, ale które odrodziło się i powróciło trzykrotnie cięższe. Słowo, którym można naznaczyć i poniżyć każdą kobietę, którą ma się ochotę poniżyć i naznaczyć, to słowo, dla którego nie ma męskiego odpowiednika, słowo, które jest samą istotą naszego gorszego położenia.” (str. 392 & 393) Choć Pępowina to dopiero druga przeczytana przeze mnie powieść Axelsson, to już mam pewność, że tę autorką mogę zaliczyć do grona swoich ulubionych pisarek. Bardzo odpowiada mi jej styl i sposób konstruowania opowieści. I nawet, jeśli mam przeczucie, że wszystkie jej książki krążą wokół tych samych tematów, to jestem pewna, że za każdym razem na nowo mnie zaczaruje. Główna bohaterką Pępowiny jest Minna, kobieta po czterdziestce, która prowadzi przydrożną restaurację odziedziczoną po ciotce i samotnie wychowuje córkę. Już na początku dowiadujemy się, że

W październiku przyłączyłam się do instagramowej akcji #victober tudzież #wiktoriańskipaździernik. Mój wybór padł na Północ i Południe Elizabeth Gaskell. Lektura tej powieści zajęła mi cztery (!) miesiące i – jak się zapewne domyślacie – nie byłam nią zbytnio zachwycona. Główną bohaterką jest wychowana na południu Anglii Margaret Hale, która z chorowitą matką i niezaradnym ojcem rozpoczyna nowe życie w położonym na północy kraju przemysłowym Milton. Ostatnie lata dziewczyna spędziła u bogatych krewnych, korzystając z uroków życia bogatej arystokracji. W wyniku przeprowadzki Margaret zostaje zmuszona do zmiany wielu swoich przyzwyczajeń, co wynika z niskiego statusu majątkowego jej rodziców. Główną oś opowieści stanowi stosunek Margaret do starszego od niej bogatego przemysłowca Johna Thorntona. I choć Gaskell poruszyła w swojej powieści wiele trudnych kwestii społecznych i dość krytycznie nakreśliła postępowanie członków klasy wyższej, to całość trąci tak ogromną naiwnością i ta

Nowy Rok zaczęłam wyjątkowymi książkowymi zakupami. W 2020 chcę czytać przede wszystkim twórczość kobiet, pisarek z możliwie jak największej ilości krajów. I taki jest właśnie mój pierwszy zakupowy stos w tym roku: KOBIECY. Same autorki i same fantastyczne :))