Kocie oko, Margaret Atwood

Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej, którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych.

Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów.
Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji.

Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe osiadła w Toronto, a jej życie zmieniło się całkowicie: zaczęła chodzić do szkoły. Chcę mieć przyjaciół, a ściślej biorąc przyjaciółki. Przyjaciółki od serca – dziewczynki. Wiem, że takie istnieją, czytałam w książkach, ale dotąd żadnej sobie nie znalazłam, bo nigdzie nie zagrzałam miejsca na dłużej. (str. 37) To marzenie się spełnia, choć rzeczywistość dalece odbiega od wyobrażeń dziewczynki, a szkolne przyjaciółki niejednokrotnie wystawiają Elaine na próbę.

Opisany przez Atwood świat kanadyjskiej prowincji na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych widziany oczami dziecka, a potem nastolatki jest fascynujący i odrobinę przerażający jednocześnie. Mała Elaine jest osobą bardzo skrytą i niepewną siebie, zależy jej na akceptacji rówieśników. Jednocześnie jest uwikłana w konwenanse, które kierowały życiem ówczesnego kanadyjskiego społeczeństwa, choć liczne ograniczenia i zakazy obowiązywały głównie kobiety, za to w każdym wieku...

Cudowna główna bohaterka: pełna rozterek, inteligentna i wrażliwa jest tylko jedną z zalet tej powieści. Czytałam ją z wielką przyjemnością i polecam ją każdemu, kto pragnie kontaktu z dobrą literaturą :)

Ocena: 5+/6

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Ostatni kucharz chiński, Nicole Mones