Zdobywam zamek, Dodie Smith

Mniej więcej dwa miesiące temu książka ta z hukiem przetoczyła się po kilku blogach, na które regularnie zaglądam. Skuszona wizją "jednego z najbardziej zachwycających zjawisk w literaturze angielskiej" oraz licznymi pozytywnymi opiniami postanowiłam zdobyć własny egzemplarz, by nie musieć znosić bólów rozstania podczas oddawania jej do biblioteki.

Już sam sposób wydania, aksamitna w dotyku okładka i wytłoczone litery tytułu, sprawi, że serce niejednego mola zabije szybciej...
A w środku? Cóż, rewelacji nie było, choć nie powiem: historia opisana przez siedemnastoletnią Cassandrę wciągnęła mnie i zapewniła kilka przyjemnych chwil. Nie jest to żaden zarzut, nie spodziewałam się w końcu arcydzieła, tylko napisanej prawie sto lat temu powieści dla nastolatek, która jednak jest na tyle dobra, że nie rozczaruje dorosłego czytelnika. Zdobywam zamek była moją lekturą plażową i w tej roli spisała się znakomicie!

Powieść ma formę pamiętnika podzielonego na trzy części, w którym główna bohaterka, wspomniana wcześniej Cassandra, opisuje kilka miesięcy z życia swojej i rodziny, w skład której wchodzi ojciec, macocha, starsza siostra, młodszy brat oraz Stephen. Wszyscy mieszkają w wynajmowanym zamku. Starym, tajemniczym, i niedogrzanym. Ich codzienność zdominowana jest przez absolutny brak pieniędzy. Głowa rodziny, czyli ojciec Cassandry jest pisarzem. Teoretycznie. Napisał przed laty książkę, która odniosła wielki sukces przynosząc sławę autorowi i stabilizację finansową jego rodzinie. Niestety wbrew oczekiwaniom najbliższych pisarza dopadła niemoc twórcza uniemożliwiająca jakiekolwiek postępy w pracy nad kolejną książką.
W tej sytuacji Cassandra wraz z siostrą i macochą próbują wspólnymi siłami utrzymać zamek i zapewnić domownikom regularne posiłki. Wszystko zmienia się, gdy umiera właściciel zamku, a do odziedziczonej po nim posiadłości wprowadzają się spadkobiercy: przystojni i (jakżeby inaczej) bogaci bracia Neil i Simon.

Powieść napisana jest w lekkim, bardzo angielskim stylu, który rzeczywiście przywodzi na myśl powieści L.M. Montgomery czy Jane Austin. Główną bohaterkę łatwo polubić już od pierwszej strony chociażby za jej zdrowy dystans do rzeczywistości i poczucie humoru. O miłości do książek nie wspominając. Wydarzenia następują po sobie lawinowo, małe lub większe dramaty zmieniają samych bohaterów i ich szarą egzystencję. Plejada interesujących bohaterów i zaskakujące zakończenie dopełniają obrazu dobrej powieści w starym stylu, po którą warto sięgnąć.

Ocena: 5/6

Komentarze

  1. J.29 grudnia 2013 08:32

    Z tym ostatnim akapitem całkowicie mogę się zgodzić :).

    Mnie się ta powieść całkiem spodobała, chociaż to nie moje klimaty - miłośnikom powieści w stylu "Dumy i Uprzedzenia" na pewno by się ta pozycja bardziej spodobała.

    Żałuję tylko, że nie przeczytałam jej w oryginale. Jak sama napisałaś, to powieść w bardzo angielskim stylu - może język angielski by jeszcze bardziej to podkreślił?

    http://zakamarek2013.blogspot.com/2013/12/zdobywam-zamek-i-corka-tatarskiego-chana.html

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agussiek31 grudnia 2013 18:31

      Na pewno czytanie w oryginale ma dodatkowe zalety, choć w tym przypadku tłumaczenie było bardzo dobre i udało mu się w pełni oddać atmosferę powieści. Jednak mój angielski niejst za słaby, by w pełni rozkoszować się lekturą w tym języku. Mieszkam na codzień w Niemczech i dlatego czytam tylko po polsku :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej