Sekrety róż, Elisabeth Camden

Mimo, iż w szacie graficznej okładki w porażającym stopniu dominuje róż, który aż za często jest synonimem kiczu, wydała mi się ona kusząca. Przyciągnęła mnie jej tajemnicza atmosfera i zapowiedź ciekawej historii. Niestety po raz kolejny okazało się, że należy ufać starym porzekadłom o okładkach i ocenianiu...

W 1879 roku do miejscowości Colden w stanie Massachusetts przybył z Rumunii Mikhail Dobrescu razem z siostrą, dwoma synami, dwoma towarzyszami broni i bujną przeszłością. Pod nieobecność właścicieli zajęli rodzinny dom głównej bohaterki o "uroczym" imieniu Liberty. Michael twierdził, że posiada dokumenty potwierdzające, iż to on jest prawowitym spadkobiercą willi, która po śmierci ostatniego właściciela została przez miasto sprzedana ojcu Libby. Obaj mężczyźni kierują sprawę do sądu, ale miną tygodnie, zanim zapadnie decyzja. W tym czasie Michael i jego rodzina próbują wieść w miarę normalne życie i zaaklimatyzować się w nowym kraju. Nie jest to łatwe, gdyż społeczność miasteczka jest do nich wrogo nastawiona i nikt nie zamierza przybyszom pomagać. Nikt z wyjątkiem Libby, oczywiście. Ta młoda osoba, mieszkająca tylko z ojcem (matka od lat nie żyje) o niełatwym usposobieniu naukowca-wynalazcy, potajemnie nawiązuje przyjazne stosunki z rodziną Dobrescu, a zwłaszcza z jej głową...

Przyznaję, że powieść zawiera kilka momentów wzbudzających ciekawość, a momentami autorce udało się odnaleźć styl pisarski przypominający choćby L.M. Montgomery, ale to zdecydowanie za mało, by wyrównać braki. A tych jest sporo: przewidywalność zdarzeń, papierowe postacie, banalna całość. Sekrety róż to kolejna książka, w przypadku której można powiedzieć, że autorka miała dobry pomysł na powieść, ale w zupełności nie potrafiła go literacko zrealizować.

Podsumowując: moja opinia na temat tej książki jest krótka i treściwa: nie podobało mi się i nie polecam.

Ocena: -3/6

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej