W cieniu pałacu zimowego, John Boyne

Powieść Johna Boyne pt. W cieniu pałacu zimowego w urzekający sposób opisuje historię mężczyzny, któremu dane było żyć w fascynującym miejscu w towarzystwie wyjątkowych ludzi - rodziny ostatniego rosyjskiego cara.

Naprzemiennie poznajemy losy głównego bohatera Georgija Jachmieniewa, który jako szesnastolatek trafił na służbę do Pałacu Zimowego oraz wspomnienia Georgija-staruszka, który niebawem na zawsze pożegna swoją ukochaną Zoję.
Rozdziały, w których śledzimy powojenne losy bohatera, ułożone są w kolejności odwrotnej do chronologii wydarzeń. Przeskakując co kilka lat, poznajemy "od końca" losy coraz młodszych bohaterów: Georgija i Zoi w Londynie i Paryżu. Czytamy o ich wspólnym życiu, córce, pracy Georgija w bibliotece Muzeum Brytyjskiego - zdawałoby się zwyczajne sprawy normalnych ludzi. Jednak na ostatnich stronach powieści odkryjemy głęboko skrywaną przez całe życie tajemnicę tych dwojga.
"Rosyjska" część książki rozpoczyna się w maleńkiej wiosce Kaszyn, gdzie młody Georgij z rodzicami i trzema siostrami mieszka w nędzy ciężko pracując na kawałek chleba. Jego los odmienia się pewnego zimowego dnia, podczas przejazdu wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza przez Kaszyn. W wyniku dramatycznych wydarzeń Georgij na zawsze opuszcza rodzinną wioskę i zostaje osobistym opiekunem młodego carewicza. W ten sposób rozpoczyna się etap w jego życiu, który zakończy się w rewolucyjnym roku 1918.

Powieść napisana została przepięknym językiem, co sprawia, że czyta się ją szybko i z dużą przyjemnością. Dzięki pierwszoosobowej narracji miałam wrażenie, że poznaję historię bliskiego przyjaciela.

Co w książce może przeszkadzać?
Zdecydowanie naiwność, z jaką autor potraktował temat. Wyidealizowany obraz rodziny carskiej, czy stanowczy podział bohaterów na dobrych (car, jego rodzina i zwolennicy) oraz złych (bolszewicy) odbierają książce wiarygodność i niestety spłycają jej przekaz. Również rozmowy Georgija z członkami carskiej rodziny i ich wzajemne relacje wydają się być dalekie od rzeczywistości. Atmosferę powieści dominuje mitologizacja Romanowów. 

Muszę przyznać, iż Boyne napisał piękną baśń dla dorosłych. Baśń o trwającej całe życie wielkiej miłości. Mimo śniegu na okładce i zimy w tytule jest to świetna lektura na wakacje: wspaniale nada się i do pociągu i na plażę.

Ocena: -4/6

Komentarze

  1. Czarne Espresso29 lipca 2015 16:51

    Nawet mam ja na półce, biedna czeka w kolejce do czytania :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agussiek30 lipca 2015 19:49

      Skoro stoi na półce to kiedyś się doczeka. Np. gdy wybierzesz się w kolejną podróż pociągiem :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej