Gdziekolwiek mnie rzucisz. Wyspa Man i Polacy. Historia splątania, Dionisios Sturis

Bardzo chętnie wybrałam się z Dionisiosem Sturisem na Wyspę Man i poczytałam o jej mieszkańcach (starych i nowych) i interesującej historii. Muszę jednak przyznać, że kilka tygodni po lekturze niewiele z niej pozostało w mojej głowie...

Zebrane w tym tomie opowieści można podzielić na kilka kategorii. Mamy więc osobiste wspomnienia autora z jego licznych, prywatnych pobytów na wyspie, opowieści wyspiarzy, których poznał podczas pisania książki oraz teksty dotyczące historii wyspy i króciutkie legendy związane z tym miejscem. Wyłania się z nich obraz codziennego życia na wyspie niby należącej do Korony, ale będącej jednocześnie osobnym światem z własną tożsamością i dumnymi, przywiązanymi do swojej małej ojczyzny mieszkańcami. Poszczególne teksty nie są ułożone ani chronologicznie, ani tematycznie, przypominają raczej przypadkową mieszankę różnorodnych głosów. Są to opowieści o zwykłych ludziach, ich motywacji i problemach.

Gdziekolwiek mnie rzucisz to jeden z tych reportaży, który nie przekonuje szczegółowo opisaną historią czy dokładnie zbadanym, konkretnym problemem. Jego mocną stroną jest wyspiarski klimat oraz mnogość opowieści, które czytelnik sam sobie musi złożyć w całość. Problem polega na tym, że mimo iż książkę czytało mi się dobrze, bo jest sprawnie napisana i wciągająca, to żadna z tych historii nie przykuła mojej uwagi na dłużej i nie dowiedziałam się z tej książki niczego, co trwale poszerzyłoby moją wiedzę. A tego właśnie szukam w reportażach. Nowych informacji, odmiennych perspektyw, treści, które pomogą mi coś lepiej zrozumieć, albo ogarnąć. W książce Sturisa niestety tego nie odnalazłam. Zabrakło mi głębszego wejścia w temat, bardziej szczegółowego przedstawienia różnorodnych aspektów życia na wyspie Man, które wspólnie stworzyłyby pełniejszy obraz.

Mimo to warto sięgnąć, to z pewnością świetna lektura do poczytania nad morzem. 

Ocena: 4/6

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej