Apetyt, Philip Kazan

Czytanie Apetytu rozpoczęłam we Florencji. Wspaniale było chodzić ulicami tego miasta, podziwiać kościoły i bogate palazzi, próbować regionalnych potraw, szwędać się po słynnym ponte vecchio, a potem odnajdywać ich ślady w powieści. To mój ulubiony sposób podróżowania: zwiedzanie z książką miejsc, w których toczy się jej akcja. Opisana w powieści XV-wieczna Florencja jest miastem fascynującym, niebezpiecznym i niezwykle interesującym - ta współczesna niebezpieczna raczej nie jest, ale pozostałe przymiotniki pasują do tego miasta doskonale ;)

Główny bohater, młodziutki Nino Latini, jest florentczykiem z urodzenia i głębokiego przekonania. Poznajemy jego dzieciństwo spędzone głównie na psoceniu, jego przyjaźnie i pierwszą miłość Tessinę oraz pasję do gotowania, którą odkrywa w sobie w dość młodym wieku. Obserwujemy spory i zatargi możnych florenckich rodów, z Medyceuszami na czele oraz poznajemy znajomych Nina znanych z podręczników do historii, m.in Leonarda da Vinci czy Botticelliego. Nad tym wszystkim królują zapachy i wizje aromatycznych potraw, które Nino, w międzyczasie rozchwytywany kucharz, przyrządza dniami i nocami. Po stracie ukochanej, która została zmuszona do ślubu z bogatym baronem, nasz bohater zatraca się w pracy i coraz bardziej wierzy we własne siły, co okaże się dla niego zgubne. W wyniku przemyślnej intrygi oraz swojego porywczego charakteru Nino zostaje zmuszony do ucieczki z rodzinnego miasta. Po dramatycznej podróży trafia wreszcie do Rzymu. Tam, dzięki wstawiennictwu swojego kucharskiego mistrza, ma szansę gotować dla samego papieża. Mimo to młodzieniec nie jest szczęśliwy: tęskni za Florencją oraz za swoją ukochaną Tessiną i w końcu podejmuje decyzję o powrocie, który nastąpi w niezwykle dramatycznych okolicznościach.

Powieść generalnie czyta się świetnie. Książka przepełniona jest intensywnymi smakami i aromatami potraw, które Nino tworzy dla swoich pracodawców. Akcja toczy się sprawnie, choć momentami jest nieco nudnawo - zwłaszcza przydługie wynurzenia głównego bohatera mogą nużyć. Całość jest okraszona iście amerykańskim stylem - łatwo wywnioskować, że autor nie pochodzi z Włoch.

Mimo to, a może właśnie dlatego Apetyt to przyjemne czytadło, które z czystym sumieniem polecam. Książka z pewnością spodoba się zarówno miłośnikom kulinariów w literaturze, jak i lekkich powieści historycznych.

Ocena: 4+/6

P.S. Odkąd skończyłam tę powieść do niemalże każdej potrawy dodaję szczyptę cynamonu. I uwierzcie mi, to niesamowicie wzbogaca smak potraw, dodając im głębi :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Ostatni kucharz chiński, Nicole Mones

Obraz
Nicole Mones spędziła w Chinach 18 lat prowadząc interesy w branży tekstylnej. Swoją wiedzę na temat chińskich obyczajów, kultury i sztuki kulinarnej, a także obserwacje dotyczące codziennego życia autorka umiejętnie wykorzystała w powieści Ostatni kucharz chiński. Główna bohaterka Maggie jest pogrążona w żałobie po tragicznej śmieci męża. Pewnego dnia otrzymuje list z chińskiego sądu, z kórego wynika że jej zmarły mąż może być ojcem małej dziewczynki. Maggie leci więc do Pekinu, by na miejscu zbadać całą sprawę i odkryć prawdę. Dość szybko okazuje się, że jej mąż Matt rzeczywiście miał romans z matką dziewczynki, więc prawdobodobieństwo, że został ojcem jest spore. Wątpliwości mają wyjaśnić wyniki badania próbek materiału genetycznego Matta i jego ewentualnej córki. Aby je zdobyć Maggie wyrusza w podróż i poznaje dziadków dziewczynki i ja samą. Kobieta z zawodu jest dziennikarką specjalizującą się w felietonach kulinarnych. Podczas swojego pobytu w Chinach ma napisać artykuł o mł
Czytaj więcej