Dziewczyny z Portofino, Grażyna Plebanek

Lata siedemdziesiąte. Nowo powstałe, zabłocone blokowisko na obrzeżu Warszawy. To tu poznają się cztery siedmiolatki, które głęboka przyjaźń zwiąże na całe życie. Towarzyszymy im od przeprowadzki na nowe osiedle, przez pierwszy dzień w szkole i inne ważne życiowe momenty, aż do wkroczenia w dorosłość. 

Beata, Agnieszka, Mania i Hanka. Cztery bohaterki, cztery różne charaktery. Dziewczyny, które pochodzą z kompletnie różnych środowisk, mają inne życiowe cele i priorytety, inne problemy w codziennym życiu. Mimo tworzą zgrany zespół, wspierają się wzajemnie w trudnych momentach, bawią się i kłócą. Każda z nich ma w grupie swoje miejsce, każda z nich jest dla pozostałych niezbędnym elementem całości.

Ale Dziewczyny z Portofino to dużo więcej niż historia dziewczęcej przyjaźni. To powieść o doświadczeniu pokoleniowym, jakim był przełom polityczny końca lat osiemdziesiątych, który zmienił życie milionów ludzi w Polsce. Historia pokolenia, które dorastało w socjaliźmie, a pracę i studia podejmowało w kapitaliźmie, w szalonej, ekspresowo zmieniającej się rzeczywistości.
W swojej książce Plebanek opowiada najnowszą historię Polski z perspektywy dziewczyn. Ważną rolę odgrywają przy tym siła tradycji i kościoła, wychowywanie dziewczynek w poczuciu winy i obowiązku obecne w tak wielu polskich rodzinach. Ale dziewczyny z tego pokolenia są już inne: one mają siłę i odwagę, by walczyć o siebie, o to by zmieniać swoje życie. Bohaterki łamią tabu, przerywają ciągnącą się przez pokolenia patologię i nie wstydzą się własnego zdrowego egoizmu, który pomaga im osiągnąć szczęście.

Grażyna Plebanek stworzyła ciekawą opowieść o dorastaniu bardzo silnie umiejscowioną w polskich realiach społecznych i historycznych. Ta książka, którą czyta się szybko i z przyjemnością, ma drugie dno i dzięki temu warto po nią sięgnąć. Autorka nie ślizga się po powierzchni, ona zagląda za zamknięte drzwi, porusza drażliwe tematy, zmusza swoje bohaterki do szukania prawdy i walczenia o szczęście. I skłania tym czytelnika do rozmyślań o naturze społeczeństwa, w którym żyjemy.
Bardzo dobre!

Ocena: 5+/6 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Ostatni kucharz chiński, Nicole Mones

Obraz
Nicole Mones spędziła w Chinach 18 lat prowadząc interesy w branży tekstylnej. Swoją wiedzę na temat chińskich obyczajów, kultury i sztuki kulinarnej, a także obserwacje dotyczące codziennego życia autorka umiejętnie wykorzystała w powieści Ostatni kucharz chiński. Główna bohaterka Maggie jest pogrążona w żałobie po tragicznej śmieci męża. Pewnego dnia otrzymuje list z chińskiego sądu, z kórego wynika że jej zmarły mąż może być ojcem małej dziewczynki. Maggie leci więc do Pekinu, by na miejscu zbadać całą sprawę i odkryć prawdę. Dość szybko okazuje się, że jej mąż Matt rzeczywiście miał romans z matką dziewczynki, więc prawdobodobieństwo, że został ojcem jest spore. Wątpliwości mają wyjaśnić wyniki badania próbek materiału genetycznego Matta i jego ewentualnej córki. Aby je zdobyć Maggie wyrusza w podróż i poznaje dziadków dziewczynki i ja samą. Kobieta z zawodu jest dziennikarką specjalizującą się w felietonach kulinarnych. Podczas swojego pobytu w Chinach ma napisać artykuł o mł
Czytaj więcej