Białe trufle, N. M. Kelby

Auguste Escoffier był mistrzem klasycznej kuchni francuskiej i autorem książek kucharskich, które w swoim czasie zrewolucjonizowały podejście do gotowania i do jedzenia. Był także ekscentrycznym mężem i ojcem, a większość życia spędził z dala od rodziny, poświęcając cały swój czas i energię pracy, a od czasu do czasu także miłosnym aferom.
W wydanej pod koniec stycznia powieści Białe trufle N.M. Kelby uczyniła z Escoffier'a głównego bohatera i przedstawiła w niej swoją wersję życia słynnego kucharza.

Auguste'a i jego schorowaną żonę poznajemy u schyłku ich życia pewnego gorącego i aromatycznego lata na początku lat trzydziestych. Delphine prawie nie opuszcza sypialni, Escoffier spędza dnie na rozpamiętywaniu przeszłości. W ogromnym domu roi się od ich dzieci i wnucząt, ale jedyną osobą, która troszczy się o regularne posiłki dla domowników jest Sabine - nowa służąca do złudzenia przypominająca z wyglądu wielką miłość Escoffiera Sarę. Walcząc z niedołęstwem i starością wielki kucharz próbuje przywrócić domowej kuchni blask z dawnych dni i przekazać Sabine część swojej ogromnej kulinarnej wiedzy. Opisy leniwych dni w La Villa Fernand uzupełnione są fragmentarycznymi wspomnieniami z życia głównego bohatera i stanowią fascynującą lekcję historii sztuki kulinarnej.

Białe trufle to lektura idealna na lato i to nie tylko dlatego, że na jej stronach przelewa się schłodzony szampan, a w jednym z rozdziałów poznajemy historię słynnego lodowego deseru o nazwie melba. Opowieści zawarte w tym tomie snują się leniwie i nieśpiesznie, strony wypełnia aromat gotowanych potraw, a leniwa atmosfera willi Escoffier'ów w Monte Carlo zachęca do odpoczynku na tarasie z widokiem na połyskujące w oddali morze...
I tak, zdaję sobie sprawę, że jest to kolejna, świetnie wypromowana, książka na temat popularnych ostatnio w Polsce kulinariów (jak np. książki wokół Julii Child). Ale dałam się jej zauroczyć i z przyjemnością poznałam historię niebanalnego człowieka, którego ogromna dyscyplina, talent oraz skłonność do eksperymentów miały tak niebywały wpływ na europejską kuchnię. Polecam i życzę smacznego!

Ocena: 5/6

Komentarze

  1. kasjeusz25 czerwca 2013 15:49

    Okładka wygląda smakowicie! Po samej lekturze zapewne przytyłabym kilkanaście kilogramów. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agussiek28 czerwca 2013 21:52

      Bez obaw :)
      Jedną z licznych zalet książek jest fakt, że można się nimi objadać do woli :)
      Polecam, do doskonała lektura na lato!

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej