Historia pszczół, Maja Lunde

Kolejna książka opatrzona hasłem międzynarodowy bestseller. W jednym tomie autorka zawarła trzy opowieści, z których każda mogłaby stanowić osobną powieść. Pod koniec okazuje się, że łączy je nie tylko motyw pszczół, ale i powiązania między bohaterami.

Trzy płaszczyzny czasowe, trzy odległe od siebie miejsca na świecie i troje bohaterów - taki pomysł na powieść miała Maja Lunde, norweska autorka książek dla dzieci i młodzieży. Jej przesłaniem jest troska o ginące pszczoły, a motywacją do napisania Historii pszczół była najwyraźniej chęć zwrócenia uwagi na problem zanieczyszczenia środowiska.

W 1852 roku na angielskiej prowincji William, przyrodnik amator, właściciel sklepu z nasionami i ojciec sporej gromadki córek postanawia wstać z łoża boleści i rozpocząć pracę nad nowoczesnym ulem. Niestety na drodze do sukcesu co rusz pojawiają się mniejsze lub większe przeszkody.

Drugim miejscem akcji jest farma położona w stanie Ohio w USA. Jej właściciel George zajmuje się hodowlą pszczół, podobnie jak jego ojciec. Ciężka praca na łonie natury i troska o tysiące pszczół to jego codzienność, którą dzieli z żoną. Ich jedyny syn Tom, który w założeniu powienien odziedziczyć farmę, woli karierę nakową od pracy na farmie, a tymczasem kolejne pszczoły giną bez wyraźnej przyczyny.

Bohaterka części futurystycznej Tao, żyje w 2098 roku w Syczuanie, w świecie rodem z orwellowskiego Roku 1984. Z Europy i USA w wyniku Zapaści nie zostało zbyt wiele, a mieszkańcy Azji muszą ciężko pracować przy ręcznym zapylaniu roślin. Pszczoły wyginęły, żywność jest racjonowana, a życie generalnie przestało być zabawne. Pewnego dnia znika synek Tao, a kobieta wyrusza na samotne poszukiwania chłopca.

Maja Lunde stworzyła powieść, którą czyta się błyskawicznie i z przyjemnością. Ale książce brakuje głębi: wszystkie trzy światy zostały stworzone wg. idealnego wzorca i dopracowane do najmniejszego szczegółu. Mimo to bohaterowie książki są papierowi i płascy, a dominujący nad całością moralizatorski wydźwięk może zirytować czytelnika.
Książka jest całkiem przyzwoita, ale z tym bestsellerem to lekka przesada...

Ocena: 4+/6

Komentarze

  1. Czarne Espresso30 listopada 2016 10:18

    Mimo wszystko chciałabym przeczytać. Intryguje mnie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agussiek30 listopada 2016 15:05

      Przeczytaj, to będziesz wiedziała, czy warto :)
      Pozdrawiam!

      Usuń
  2. Rosemary30 listopada 2016 12:03

    No i nadal nie wiem czy kupować, ech :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agussiek30 listopada 2016 15:04

      Myślę, że w tym wypadku bezpieczniej będzie wypożyczyć :)
      Jest tyle lepszych, poruszających książek, na które warto wydać pieniądze :))

      Usuń
  3. Kaś4 grudnia 2016 11:49

    Nie odczułam specjalnie jakiegoś moralizatorskiego tonu i wciąż uważam, że to jedna z lepszych książek, jakie miałam okazję czytać. ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Nowe książki

Obraz
Dawno nie pokazywałam na blogu książkowych zakupów, ale muszę przyznać, że od marca byłam wstrzemięźliwa... Aż do teraz. Druga połowa maja okazała się dla mnie bardzo obfita w książkowe zdobycze. Najpierw na wyprzedaży na stronie wydawnictwa Wielka Litera za 50 zł kupiłam pięć świetnych tytułów: Miniony weekend spędziłam w Warszawie, gdzie pokusiłam się na książkowe zakupy w dwóch ulubionych miejscach i jednym nowym :) Po zwiedzeniu wystawy w muzeum Polin kupiłam To nie deszcz, to ludzie , w księgarni "Moda na czytanie" w domu braci Jabłkowskich Ostatni obraz Sary de Vos i Dziedzictwo , a w cudownym Wrzeniu Świata Komu bije Big Ben , Oblicza wielkiej Brytanii i Pusty las . I trochę rzutem na taśmę, na Dworcu Centralnym, wypatrzyłam jeszcze promocję 4 za 3 (zapłać za 3 książki, a czwartą dostaniesz gratis) i zdecydowałam się jeszcze na następujące tytuły: A co u was nowego na półkach?
Czytaj więcej