Niedziela nad Sekwaną, Susan Vreeland

Czy zastanawialiście się kiedyś, jaki powstawały wielkie dzieła malarskie? Ile pracy i wysiłku, ile przygotowań tkwi w każdym kolorowym płótnie?

W swojej powieści Susan Vreeland postanowiła przeanalizować proces powstawania obrazu, a przedstawionym na nim postaciom nadać ludzki wymiar, opisując ich historię. Na warsztat wzięła dzieło Auguste'a Renoira "Śniadanie wioślarzy" namalowane w latach 1880-81.
Sam malarz impresjonista jest oczywiście głównym bohaterem powieści, który przemierza brukowane uliczki Paryża w poszukiwaniu natchnienia, towarzystwa lub pieniędzy. Poznajemy  targające nim rozterki, problemy finansowe i kłopoty miłosne. Renoir jest naszym przewodnikiem w świecie paryskiej bohemy, wprowadza nas w skomplikowane stosunki panujące między członkami grupy impresjonistów. Zabiera nas na salony i do paryskich kawiarni, pozwala towarzyszyć sobie poczas kupowania farb i rozmów z klientami.
Na stronach powieści pojawiają się nazwiska znanych malarzy, pisarzy, polityków czy słynnych mecenasów sztuki. Jednym z nich jest stojący na tylnym planie mężczyzna w cylindrze, czyli Charles Ephrussi (nazwisko znane mi z lektury fenomenalnego Zająca o bursztynowych oczach).

Obraz powstaje w malowniczo położonej nad Sekwaną gospodzie Chatou's Maison Fournaise, dokąd liczni paryżanie udawali się w letnie dni, by uciec z dusznego miasta i przyjemnie spędzić dzień na łonie natury, przy dobrym jedzeniu i w doborowym towarzystwie. To właśnie takie beztroskie popołudnie w gronie przyjaciół zainspirowało Renoira do namalowania tego obrazu. Podczas kilku kolejnych letnich niedziel grono jego bliższych i dalszych znajomych pojawia się w gospodzie, by pozować artyście. Skomplikowane relacje pomiędzy nimi stanowią jeden z motywów powieści.

Która z kobiet na obrazie była kochanką malarza, a która jego powiernicą? Z którą Renoir się ożenił, a która tylko wyjątkowo go irytowała?
Odpowiedzi na te i szereg innych pytań można odnaleźć w książce, która stanowi doskonałą lekturę na letnie wieczory.

Ocena: 4/6


Oto obraz w całości. Obecnie znajduje się w kolekcji Duncana Phillipsa w Waszyngtonie. 
(źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Aniadanie_wio%C5%9Blarzy)

Komentarze

  1. Czarne Espresso28 lipca 2016 11:27

    Intrygująca książka!

    OdpowiedzUsuń
  2. Rozkminy Hadyny29 lipca 2016 17:04

    Bardzo lubię takie oparte na prawdziwych faktach opowieści, śledzące proces twórczy malarzy i snujący całą historię wokół malowania. Kiedyś sama napisałam jedno opowiadanie o "Czytającej dziewczynie" Fragonarda:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agussiek30 lipca 2016 13:24

      A to ciekawe! Opublikowałaś swoje opowiadanie gdzieś, czy piszesz do szuflady?
      Jeśli lubisz tego typu książki, oparte na życiorycise słynnych malarzy, to ta z pewnością Ci się spodoba.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Nowe książki

Obraz
Dawno nie pokazywałam na blogu książkowych zakupów, ale muszę przyznać, że od marca byłam wstrzemięźliwa... Aż do teraz. Druga połowa maja okazała się dla mnie bardzo obfita w książkowe zdobycze. Najpierw na wyprzedaży na stronie wydawnictwa Wielka Litera za 50 zł kupiłam pięć świetnych tytułów: Miniony weekend spędziłam w Warszawie, gdzie pokusiłam się na książkowe zakupy w dwóch ulubionych miejscach i jednym nowym :) Po zwiedzeniu wystawy w muzeum Polin kupiłam To nie deszcz, to ludzie , w księgarni "Moda na czytanie" w domu braci Jabłkowskich Ostatni obraz Sary de Vos i Dziedzictwo , a w cudownym Wrzeniu Świata Komu bije Big Ben , Oblicza wielkiej Brytanii i Pusty las . I trochę rzutem na taśmę, na Dworcu Centralnym, wypatrzyłam jeszcze promocję 4 za 3 (zapłać za 3 książki, a czwartą dostaniesz gratis) i zdecydowałam się jeszcze na następujące tytuły: A co u was nowego na półkach?
Czytaj więcej