Powrót do Reims, Didier Eribon
To zdanie Eribona odnosi się wprawdzie do obecnej sytuacji społeczno-politycznej Francji, ale uważam, że doskonale pasuje też do sytuacji panującej w Polsce. Takich uniwersalnych odniesień można odnaleźć w biograficznej książce tego francuskiego filozofa i socjologa, więcej.
Didier Eribon pochodzi z biednej, robotniczej rodziny i wychował się w północno-wschodniej Francji, w mieście Reims, a raczej na jego obrzeżach. Dość wcześnie zorientował się, że jest inny niż reszta jego rodziny: po pierwsze jest gejem, a po drugie za wszelką cenę pragnął kontynuować naukę. Jako pierwszy w swojej rodzinie skończył liceum, a potem studia i przeniósł się do Paryża. Kompletnie zmienił swoje życie i odciął się od korzeni, ale nie zdołał uporać się ze swoim pochodzeniem. Przez ponad dwadzieścia nie miał kontaktu z rodzicami i braćmi. Dopiero śmierć chorego na Alzheimera ojca skłoniła go do powrotu w rodzinne strony i rozprawienia się z własną przeszłością, czego efektem jest ta książka. Społeczno-polityczny esej o francuskim społeczeństwie, o klasie, pochodzeniu, własnej tożsamości i samodzielnym kierowaniem własnym losem, który powstał z potrzeby opowieści o własnym dorastaniu i rodzinie.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie i pozwala ona inaczej spojrzeć na społeczeństwo i jego strukturę oraz na wpływ, jaki na losy kolejnych pokoleń wywiera presja rodziny i pochodzenie. Mimo iż nie zawsze zgadzam się z autorem to uważam, że jest to wartościowa pozycja, po którą warto sięgnąć.
Ocena: 5/6
Komentarze
Prześlij komentarz